කෘතිය- සන්දේශ යවලා බෑ කපුටන්ට ගොඩ එන්න
කර්තෘ - සුජීව හෙට්ටිතන්ත්‍රී
සූරිය ප්‍රකාශනයකි
‘සන්දේශ යවලා බෑ කපුටන්ට ගොඩ එන්න‘ සුජීව හෙට්ටිතන්ත්‍රීගේ ප්‍රථම කාව්‍ය සංග්‍රහයයි. සුජීව මෙහිදි ලියන්නේ දුක් විදින මිනිසුන්ගේ ජීවන අත්දැකිම්, ඔවුන් ජීවත් වන පරිසරය, සමාජ ආර්ථික වටපිටා ව මුල්කර ගත් කවිය. එවන් කවි කිහිපයක්ම මේ කාව්‍ය සංග්‍රහය තුළදි අපට හමුවේ.
පැල්පත් කඩා දමා නව නිවාස ඉදි කරන්නට යාම , පැල්පත් ඉවත් කර බිමි නිදහස් කිරීමට ඩෝසරය පැමිණ කරන කාර්යය අසන දකින කවියා ඒහි ජීවත් වන පොඩි මිනිසාගේ ජීවිත ගැන කියන්නට අපට මෙසේ කියයි. ඔහුගේ වචන , පද පේළි මෙන්ම උපමා රූපක ආදිය පාඨකයා තුළ යම් සංවේගයක් ඇති කරයි. විශේෂයෙන්ම කඩා බිද දමන පැල්පත් භුමියේ එක් පැල්පතක වැඩිවියට පත් සොයුරියකගේ බාල සොයුරා තම මවට පැල්පත කඩා දැමු අයුරු පවසන අයුරු සංවේගය දනවයි.
මාතෘකාව ‘කඩා ඉවත් කිරීමට නියමිතව තිබූ පැල්පත් පේළියේ කොලුවෙකු පාරේ කුණු අතුගාන අම්මෙක් ළඟට දිව ගොස් හදිසියේ කියූ කවියක්.‘
“අම්මේ ටකරමකට කණට ගහලා
ඩෝසරේ මේ දැන් ගෙට ගොඩවුණා
බිත්තියේ හිටපු සමන් දෙයියන්ව
එක කටට ඌට මදි වුණා
ඉටි කොළ කැලි පිට පලු ලෑලී
පාර මැද්දේ සිහි නැති වුණා
හිටි හැටි තැන්වලම පැලේ කනු ටිකට
සට සට ගාලා චූ වැහුණා
කරවටක් මැද්දේ මිරිස් හොද්දේ හිටපු පියාමැස්සා
කරමලෙන් වැට මාර අත්තක එල්ලිලා
ජර ජරස් ගාලා අන්තිමට මට කතා කරපු
පැල මං එද්දි කට ඇදවෙලා ගොතවෙලා
යටලීය හපලා ඩෝසරේ කිරි වේයෝ බොද්දි
මඩ වළේ අක්කා ගෝනියක ගුලිවුණා
අම්මේ මං මේ ඌට කියලා ආවේ
“යකෝ ඊයේ රෑ අපේ අක්කා ලොකු වුණා“
මිනිසුන් ජීවත් වන්නට අපමණ වෙහෙසෙති. කෙනෙක් ආණ්ුවේ රස්සා කරන විට තවකෙක් පුද්ගලික අංශයේ රස්සාය. ඒ දෙකම නැති වුවෝ එක්කෝ ගොවිතැන් බතක් කරති නැත්තනම් කුමක් හෝ කර්මාන්තයක නැත්නම් තමන්ගේ කියා ස්වයං රැකියාවක් කරති. මේ කිසිත් ම නැත්නම් කෙනෙකු පොකට් ගසා හෝ බඩවියත රැක ගන්නට උත්සාහ දරති. පොකැට් ගසන්නකු , එහෙමත් නැත්නම් ගැට කපන්නෙකු එදා දවසේ ගැසු මිනිසුන්ගේ මුදල් පසුම්බි ගෙදර ගෙනා විට ඒවා එකින් එක ඇද බලන්නේ ඔහුගේ බිරිදය. සොරකම් කළ ද මේ හිත්වලද යන්තම් මනුස්සකමක් ඇති බව, හිතේ තෙතක් ඇති බව කවියා කියන්නේ මෙලෙසිනි. මාතෘකාව ගැට කපන්නා බිරිඳ සහ ගැට.
“මේකේ පන්සීයේ පැටියෙක්
යටම අඩියේ බයට හැංගුන
අස්සේ පෙම් කතඩදාසි මිටියක්
තාම ඇස් වල කඳුළු බේරෙන..
මේ පොකැට්ටුව නවකතාවක්
වෙළුම් දෙක තුනක් ලියැවුණ
බෙහෙත් තුණ්ඩුවේ කඳුළු පිහිනව
සීයේ කොළයක් බෙදාගෙන දුක
උපත විපතට මැද්දේ රූපෙක
මහළු අම්මෙක් තනිව මතුරන
පුතේ වියදම් නේද හරියට
රජේ කැරකෝප්පුවට දෙන්න“
සන්දේශ යවලා බෑ කපුටන්ට ගොඩ එන්න කාව්‍ය සංග්‍රහයේදී හමුවු මේ කවිය ගැනත් සඳහන් නොකරම බැරිය. එදා සිගිරිය නැග්ගවුන් කැටපත් පවුරේ කව් ගී ලියුහ. ඒ කුරුටු ගීය. අද ද සිගිරි යන්නවුන් ද නොයන්නවුන්ද සිගීරිය පාදක කොට ගනිමින් බොහෝ කවි ගී ලියයි. ප්‍රේමයෙන් පරාජිත වූ පෙම්වතකු අප්සරාවියක හමු වී කියන මේ කවිය අපූරුය. අපි සිගිරිය ගැන දන්නේ එය කාශ්‍යප රජු තම භවන ලෙසින් සාදා නිමකළ බවය. සිගීරි ලලනාවෝ නම් රජ බිසවුන්ය. නමුත් කවියා සිගීරි අප්සරාවද කාගේ හෝ පෙම්වතියක් යන බවත් , රජුන් හමුවේ ඒ පෙම්වතියට සිදූ අසාධාරණයක් ගැන සිතන්නට අපට අදහසක් දෙයි.
“...බොහෝ ඉස්සර වැවට අද්දර
මටත් යස පෙම්වතෙක් සිටියා
ඇය කියද්දි හිතට රහසින්
ඇස් දෙකෙන් මගෙ කඳුළු පැන්නා
සීගිරිය කළ රජෙක් දවසක්
මගේ රූපෙට හිතක් බැන්දා
ගල්ලෙනක මම වින්ද කරදර
වහන්නට සිතුවමක් ඇන්දා...
‘කඳුකරේ කඳු අතරේ නැති කවියක්, වවුලාගේ මරණය, නංගී එල්ලුන ගස යටදී, නෙළුම් උත්කර්ෂයට නඟන ගෙම්බන්ට ගෙම්බෙක් අනතුරු අඟවයි, පොදු වැසිකිලිය, කෙල්ලක් කොච්චියට බෙල්ල තියද්දි, රේල්පාර ළඟ ටැප් එක, ආදී වූ මාතෘකා යටතේ ලියැවුණ කවි මේ සමාජයේ ජීවත් වන මිනිසුන් අතිරින් විවිධාකාර සමාජ ප්‍රශ්නයන්ට මැදි වූ, සමාජයේ මඩගොහොරුවෙන් ජීවිතය සොයන්නට තැත් කරන්නන්ගේ කතා අපට කීමට කවියා උත්සාහ දරයි.
සුජීවගෙ කවි අපුරුය විටෙක හැඟුම්බරය විටෙක ආවේගශිලිය. ඔහු කවියකු නිර්මාණකරුවකු ලෙසින් මනුස්සකම ඇති සමාජයක් ගොඩනගන්නට උත්සාහ දරන්නෙක් ලෙස හැඳින්වීමේ වරදක් ද නැත. ඔහු තම නිර්මාණ තුළින් සමාජ අසාධාරණයට එරෙහිව ද, පීඩිත මිනිසුන් වෙනුවෙන්ද හඬක් නගයි. මේ කවි කියවා දමා නිකම්ම බැහැර කළ යුතු නොවන්නේ ඒ නිසාය.
