පෙර දින උඩවත්ත ඇතුළු පොලිස් පිරිස අත්අඩංගුවට ගත් සිය දියණියට කුමක් වූවේදැයි ප්‍රේමාගේ මව වන ලීලාවතී මහත්මියට දැන ගැනීමට අප්‍රේල් 16 වැනි දින නොහැකි වූ නිසා ඇය 17 වැනි දින උදෙන්ම ලංගම විශ්‍රාම ශාලාවේ පිහිටි හමුදා කඳවුර වෙත ගියාය. එහෙත් ඇයට සිය දියණිය දැක ගැනීමට නොහැකි විය. අප්‍රේල් 17 වැනි දිනත් ඇය ඇඬූ කඳුළෙන් නිවස බලා ගියාය.
ඇය සිය දියණියට සිදු වූ දේ දැන ගැනීමට නොහැකිව නිවස ඉදිරිපිට ඇති අඹගහ යටට වී සිටියදි අප්‍රේල් 17 වැනි දින කතරගම ලංගම විශ්‍රාම ශාලව තුළ පිහිටි හමුදා කඳුවරේ සහ පොලිසියේ නායකයා වූ ලයිතන් ඇල්ප්‍රඩ් විජේසූරිය දිවා භෝජන සංග්‍රහයක් පැවැත්වීමට කෑම පිළියෙල කිරීමට අණ කළේය. ඒ අනුව හමුදා අරක්කැමියන් මස් මාංශ පිළියෙල කරමින් සිටියදි කඳවුරට පැමිණියේ හමුදා ස්වේච්ඡා භට කණ්ඩායමේ සාමාජිකයෙකු වූ ඔලිවර් සිල්වා මහතාය.
කලක් ලංගම ප්‍රධාන ආරක්ෂකයෙකුව සිටි ඔලිවර් සිල්වා හමුදා ස්වේච්ඡා භට කණ්ඩායමට සම්බන්ධ වීමෙන් පසුව ඔහුව හදිසි නීතිය යටතේ හම්බන්තොට ප්‍රදේශයේ හමුදා සේවයට යොදනු ලැබීය. ඒ අනුව හම්බන්තොට සිට කතරගමට යැවිය යුතු තැපැල් මල්ලක් ගෙන යෑමට ඔලිවර් ඇතුළු ස්වේච්ඡා භට කණ්ඩායමට සිදු විය.
හම්බන්තොට සිට තිස්සමහාරාමයට පැමිණ එතැන් සිට කතරගමට පැමිණියේ හමුදා වාහනයකිනි. එම කණ්ඩායමේ නායකයා වූයේ ලයිතන් වනිගසේකර මහතාය.
කිසිඳු කැරලිකාර සංවිධානයක අවහිරයකින් තොරව කතරගමට ඇවිත් තැපැල් කාර්යාලයට තැපැල් මල්ල බාර දීමෙන් පසු හමුදා කඳවුරේ අත් අඩංගුවට ගනු ලැබූ කැරලිකාර කණ්ඩායමේ තරුණියන් අත්අඩංගුවට ගෙන හමුදා කඳවුරේ සිටින බව ඔවුනට දැනගන්නට ලැබිණි.
එම කැරලිකාර තරුණියන් බැලීමට ඔලිවර් ඇතුළු පිරිස කඳවුරට යද්දි කඳවුර ඉදිරිපිට සෙබළුන් සහ පොලිස් නිලධාරින් සිටිනු ඔවුනට දැකගත හැකි විය. තරුණියන් රඳවා සිටි තැනට ගිය ඔලිවර් ඇතුළු පිරිසට තරුණියන් කිහිපදෙනෙක් දැකගන්නට ලැබුණි.
 |
| බ්‍රිතාන්‍ය එවබරි සාමි, අධිනීතීඥවරු වන බාලතම්පො සහ ප්‍රින්ස් ගුණසේකර මනම්පේරි භූමිදානය කළ ස්ථානයේදී |
 |
| එවබරි සාමි සහ ප්‍රින්ස් ගුණසේකර, 71 කැරැල්ලේ වින්දිතයන් බවට පත් වූ පවුලක් සමඟ සාකච්ඡාවක් |
 |
|
71 කැරැල්ලේදී පොලිසිය විනාශයට පත් කළ
කතරගම නිවසක්
|
ඇල්ප්‍රඩ් විජේසූරිය රූමත් තරුණියකගෙන් ප්‍රශ්න කරමින් සිටියේය. විජේසූරිය පුටුවක වාඩි වී ප්‍රශ්න කරද්දි එම තරුණිය ඔහු ඉදිරියේ හිටගෙන අසන ප්‍රශ්නවලට පිළිතුරු දෙනු ඔවුහු දුටුවෝය. තරුණියන් රඳවා සිටි තැනට ගිය ඔලිවර් සිල්වා කඳවුරෙන් පිට වී කඩයකට ගොස් තේ බී නැවත කඳවුරට පැමිණෙද්දි කඳවුරට ඇතුල්වන ස්ථානයේ සෙබළුන් පිරිසක් රැස්ව සිටිනු දුටුවේය.
කඳවුර ඇතුළේ ප්‍රශ්න කරමින් සිටි තරුණිය කඳවුරට ඇතුල් වන ස්ථානයේ සිටියදි විජේසූරිය සබ්මැසින් තුවක්කුවක් අතේ ඇතිව එහි නවතා තිබූ ජීප් රථයකට හේත්තු වී සිටියේය.
ෙම් අවස්ථාවේ විජේසූරිය ඈ ඇඳ සිටි ඇඳුම් ගලවන්නට අණ කළේය.
ඇය ඇඳුම් ගැලවූයේ නෑ. ඇය ඇඬුවා. ‘සර් මට ඇඳුම් ගලවන්න බෑ. මට වෙඩි තියන්න’ යැයි අඬමින් කීවා.
‘අනේ සර් මට වෙඩි තියලා මරා දාන්න. මට ඇඳුම් ගලවන්න නම් බෑ’ තරුණිය නැවතත් හඬමින් කීවා.
‘වෙඩි තියන එක මගේ වැඩක්. උඹට මන් කියන්නේ ඇඳුම් ගලවන්න. උඹ ඇඳුම් ගලවපන්’ යැයි සැර කරමින් විජේසූරිය ඇයට තර්ජනාත්මකව බල කළේය.
ඈ මේ අවස්ථාවේ හඬමින් උඩගවුම ගැලෙව්වා. අනිත් ඇඳුම් ගලවන්නේ නැතිව මහා හඬින් ඇඬුවා. විජේසූරියගේ ම්ලේච්ඡ ක්‍රියාව නවත්තන්න කවුරුත් ඉදිරිපත් වූයේ නෑ. කවුරුත් තුෂ්නිම්භූතව ඒ දෙස බලා සිටියා.
‘අනිත් ඇඳුම් මන් ගලවන්න ද?’ සබ්මැෂින් තුවක්කුව අතේ තියාගෙන විජේසූරිය ඇයට තර්ජනය කළා.
කිසිඳු පිහිටක් නොමැතිව අසරණව සිටි ඇය ඉතිරි යට ඇඳුම් ද ගලවා දැමුවා.
ඈ ඇ‍ෙග් අත් දෙකෙන් ඇ‍ඟේ රහස් පෙදෙස වසා ගත්තා. නමුත් ඇයට එලෙසවත් විලිවසා ගැනීමට ඉඩ දුන්නේ නෑ. ඇයට අත්දෙක ඔසවාගෙන මහපාර දෙසට හැරී හැරී ‘මම පන්ති පහට ගියා’ කියමින් එවකට කතරගම නගරයේ පිහිටි තැපැල් කාර්යාලය දෙසට ඇවිදින්න නියම කළා.
ඇය මෙලෙස යාර 150ක් හෝ 200ක් යද්දි ඈ පස්සෙන් ගිය විජේසූරිය ඇයට ඉස්සර වී පාරේ දකුණු පැත්තේ ඇති තැපැල් කාර්යාලයේ කණුවකට හේත්තු විය. අ‍ෙත් තිබූ තුවක්කුවෙන් ඇයට වෙඩි කීපයක් එල්ල කළා. එම වෙඩි වැදීමෙන් ඇය බිම ඇද වැටුණු පසු වි‍ෙජ්සූරියත්, රත්නායකත් කඳවුර ඇතුළට ගියහ.
ඒ අවස්ථාවේ කඳවුර ඉදිරියේ සිටි සෙබළුන් 50ක් පමණ එම සිද්ධීන් බලා සිටියහ.
විජේසූරියත්, රත්නායකත් කඳවුර තුළට ගිය පසු බිම වැටුණු ඇය නැගිට්ටාය. අඩි දෙක තුනක් ඇවිද යළිත් ඇද වැටුණාය. නැවතත් තැපැල් කාර්යාලය දෙසට අඩි කීපයක් ගමන් කළාය. නැවතත් බිම වැටුණි. ‘අන්න, අන්න ගෑනු ළමයා නැගිට්ටා’ කියා පාර දෙසින් කවුදෝ කෙනෙක් කෑ ගැසුවා. ගෑනු ළමයාට තවමත් පණ තිබෙන බව කෙනෙක් කඳවුරට ගොස් කීවා. ඉන්පසු සැරයන් රත්නායක එස්.එම්.ජී. තුවක්කුවක් අරගෙන ඇය වැටී සිටි තැනට ගොස් නැවත්ත හිත්පිත් නැතුව ඇයට වෙඩි තබා කඳවුරට ගියේ කෙල්ල වළදාපන් යැයි පවසමිනි.
සැරයන් රත්නායක වෙඩි තබා ගිය පසු හමුදාවේ නොවන දෙතුන් දෙනෙක් ඇගේ අත්වලින් සහ කකුල් වලින් ඔසවාගෙන පාරේ වම් පැත්තේ ඇති ඉඩමකට ගෙන ගියේය. ඉන් විනාඩි කීපයකට පසු ඒ දෙසින් යළිත් වෙඩි හඬක් ඇසුණි. මේ සියල්ලම මට පෙනුණේ මා කඳවුර ඉදිරියේ සිට බලාගෙන සිටි හෙයිනි. ඇ‍ඟේ සිරුර පාරෙන් ඉවතට ගෙන ගියාට පසු මට කිසි දෙයක් පෙනුණේ නැති බව ඔලිවර් පැවැසීය.
“සිද්ධිය දැකීමෙන් පසු මට දහවල් කෑම පවා එපා වුණා. මමත් ලයිතන් වනිගසේකර ඇතුළු අපි හතරදෙනා කතරගම සිට හම්බන්තොට බලා පිටත් වුණා.” වැඩිදුරට ඔලිවර් සඳහන් කළේය.
මෙතරම් රුදුරු ම්ලේච්ඡ අපරාධයක නිරත වෙමින් විජේසූරිය එදින සාදයකට හමුදා කඳවුර සකස් කරන බව එම සාදයට ඇරයුම් ලැබූ යාල බ්‍රවුන් බිච් හෝටලයේ වාහන කළමනාකරු ඩග්ලස් පෙරේරා මහතා පැවසීය. එම හෝටලයේ පාලකවරයා වන වයිට් මහතා සහ තවත් කීපදෙනෙකුට මෙම සාදයට ඇරයුම් කර තිබිණි. “එදින අපි හෝටලයේ සිට සැතපුම් 28ක් ගෙවා කඳවුරට ගියේ ජීප් රියකිනි.
යාල සිට කතරගමට යද්දි අපට කැරලිකරුවන් හමු වූයේ නෑ. විජේසූරිය සහ අප්‍රේල් 17ට කලින් යාලට පැමිණියේ හමුදාවට අවශ්‍ය වාහන ලබා ගැනීමටයි. මගේ පියා හෝටලයේ පාලකවරයා, මා එහි වාහන කළමනාකරණය කරන හෙයින් හමුදාවට අවශ්‍ය වාහන කීපයක් අපි හෝටලයෙන් දුන්නා. මේ සිද්ධියෙන් පසු විජේසූරිය අප සමඟ මිත්‍ර වී අපට ඔහුගේ සාදයට ඇරයුම් කළා.”
“මොවුන් අත්අඩංගුවට ගත් තරුණියන් කඳවුරේ සිටිනු අපට දැකගන්න ලැබුණා. මින් එක තරුණියකගෙන් විජේසූරිය ප්‍රශ්න කරමින් සිටිනු බව මා දුටුවා. ඇයට ඇඳුම් ගලවන ලෙස විජේසූරිය නියෝග කරනවිට මමත්, පියාත් පුදුම වුණා. ඇඳුම් ගලවන්න බෑ කියා ඇය ඇඬුවා. තුවක්කුවක් අතේ තියාගෙන විජේසූරිය ඇයට බල කරන විට ඇය ඇඳුම් ගැලෙව්වා.
විජේසූරියගේ තර්ජනාත්මක බලපෑම් නිසා මුළුමනින් ම නිරුවත් වූ ඇයට මහ පාරේ ඔස්සේ කතරගම ටවුම දෙසට ගමන් කිරීමට බලකරමින් ඈ පිටුපස විජේසූරිය හා සැරයන් රත්නායක තවත් සෙබළුන් කීප දෙනෙක් සමඟ ගියා. ටික දුරක් නිරුවතින් ගිය ප්‍රේමාට විජේසූරිය ඔහුගේ අතේ තිබූ තුවක්කුවෙන් වෙඩි දෙක තුනක් තිබ්බා. එම වෙඩි පහරවල් වැදීමෙන් ඇය බිම ඇද වැටුණා. විනාඩි කීපයකින් නැඟිට අඩියක් දෙකක් ඇවිද ආයිත් බිම වැටුණා.”
“මේ වන විට විජේසූරිය සහ රත්නායක කඳවුර තුළට ගියා. බිම ඇද වැටුන ප්‍රේමාට කව්දෝ වතුර බොන්න දුන්නා. එය දුටු සෙබළෙක් ඇයට මුකුත් දෙන්න එපා වතුර දෙන අයටත් වෙඩි තබන බවට තර්ජනයක් කළා.”
එදා කතරගම පුද බිමේ පැවති පරිසරය එලෙසය.
1959 කතරගම රෝහල් පාරේ ඉඩමක පදිංචිවූ එල්.ඒ. ඇලඩින් සිල්වා, ප්‍රේමවතිගේ මව සහ පියා හොඳින් දන්නා පුද්ගලයෙකි. ඔහු 1971 අප්‍රේල් 17 වැනි දින උදේ 6.30ට පමණ කතරගම ටවුමට පැමිණි අතර එහිදි ඔහුට හින්නි මහත්තයා හමුවිය. හින්නි මහත්තයා ඔහුට භික්ෂුවකගේ මළසිරුර වළලා දමන්නට බාර දීමෙන් පසු එය කතරගම තරුණ බෞද්ධ සමිති ශාලාවට අයත් වත්තේ වළක් කපා වළලා දැමුවේ පෙරුමාල්, සයිමන් සහ කාදර් යන පුද්ගලයන් ඔහුට සහය විය.
ඊට අවශ්‍ය වූ උදලු කූඩ ගල්ද්‍රෝනි හින්නි මහත්තයා පොලිසියෙන් සපයා දී තිබෙනවා. හමුදාවෙන් ඇලඩින් ඇතුළු පිරිසට එහි නවතින ලෙස දැනුම් දී තිබෙනවා. ඇලඩින් සහ පිරිස කඳවුර අසළ සිටියදි විජේසූරිය ප්‍රේමාවතිව කඳවුර ඉදිරියට ගෙන ආවා. එහිදි විජේසූරිය ඇයට ඇඳුම් ගැලවීමට අණ කළද ඇය ඊට කීකරු වූයේ නෑ. අන්තිමේදි ඔහු ඇයට දැඩි ලෙස තර්ජනය කිරීමෙන් පසු ඇඳුම් ගැලෙව්වා.
“ඇය සම්පූර්ණයෙන් ම නිරුවත්ව සිටියදි ඇගේ කලවයේ ලේ තිබුණි. ඊට හේතුව කවුරුත් දැන සිටියේ නෑ. මෙහිදී ඇය වතුර ඉල්ලුවා. එහි සිටි හමුදා භටයින්ගෙන් අවසර ගෙන සිසිල් බීම බෝතල් තුනක වතුර ලබා දුන්නේ ඇයට පානය කිරීමටයි. ඉන්පසු අපි තිදෙනා එක්වී ප්‍රේමා වළලා දමන්න වළ කැපුවා.”
“ඉන්පසු භට‍යෙක් එතැනට ඇවිත් අයට වෙඩි කීපයක් තබා ඇයව වළ ළඟට උස්සාගෙන ගියේය. ඒ වන විටත් ඇයට පණ තිබුණි. එහිදි ඇය සිය කන්දෙකේ තිබූ කරාබු දෙක ගලවා ඇලඩින්ට දෙමින් පැවසුවේ “මේ මගේ පෙර කරුමයක් මේ කරාබු දෙක අම්මාට දෙන්න” ඉල්ලමින් සදහටම ඇස් පියා ගත්තාය.
ඈ මිය ගිය විට ඇලඩින් ඇතුළු පිරිස ඇගේ සිරුර වළට දමා ඊට උඩින් ඇගේ ගැලවූ ඇඳුම් දමා වළ වසා දැමුවේය.
ඉන්පසු කරාබු දෙකත් රැගෙන ඇලඩින් ඇගේ මව සොයා දෙනගමට යද්දී ලීලාවතී මහත්මිය සිදු වූ කිසිවක් නොදැන ගේ ඉදිරිපිට ඇති අඹ ගස යටට වී හැඬූ කඳුළෙන් පසු වූවාය.
ඇලඩින් කරාබු දෙක ලීලාවතී මහත්මියට දෙන විට “මගේ දරුවා නැතිව මට කරාබු ඕනෑ නෑ” කියා මහත් හඬින් ඇඬුවාය. ඒ මොහොතේ ඇලඩින්ටත් ඇඬුණු බව ඔහු පැවසුවේය.
මෙම ම්ලේච්ඡ අපරාධය එතෙකින් අවසන් වන බව සිතූ අපරාධ කාරයෝ ඔවුන් නොසිතූ අන්දමට කළ අපරාධය ඔවුන් පිටු පස හඹා එන්නට විය. සිද්ධිය පිළිබඳව දැන ගත් එවකට අගමැතිනියව සිටි සිරිමා බණ්ඩාරනායක දකුණු ප්‍රදේශය බාරව සිටි හමුදා සම්බන්ධීකරණ නිලධාරි ඩෙරික් නුගවෙලට මේ සම්බන්ධයෙන් වහාම ක්‍රියාත්මක වන ලෙස දැන්වීය.
එතැන් සිට සිදු වූ සිදුවීම් ලබන සතියේ
