අපි රත්නපුර කුරුවිට මධ්‍ය මහා විද්‍යාලය වෙත යමින් සිටියෙමු. අප යන්නේ පුංචි පුතෙකු මුණගැසෙන්නටය. ඔහු ඒ.එල්.තරුෂික දිලංක ය. තරුෂ හොයාගෙන යන්නට තරම් වටිනා දරුවෙක් විය. හොයාගෙන ගොස් ලියාතබන්නට තරම් තරුෂ අරුම දරුවෙක් වූයේය. මේ කොලු පැටියා හෙලිකොප්ටරයක් නිර්මාණය කෙළේය. ගුවන්ගත විය හැකි එම හෙලිකොප්ටරය නිර්මාණය කර තිබුණේ යතුරුපැදි එන්ජිමක් උපයෝගී කරගෙනය.
තරුෂ දිලංක අධ්‍යාපනය ලබන්නේ රත්නපුර කුරුවිට මධ්‍ය මහා විද්‍යාලයේ දහතුන් වැනි වසරේය. ඒ තාක්ෂණ අංශයෙනි. තරුෂ මේ හෙලිකොප්ටරය නිර්මාණය කරන්නේ පාසලේ පැවති තාක්ෂණ ප්‍රදර්ශනයක් සඳහාය. බයිසිකල් එන්ජිමකින් තැනූ හෙලිකොප්ටරයේ පෙනුම නියමය. ඒත් යාළුවන් කීවේ එය තැනුවේ පාරේ යන්න කියාය. සිනා වෙවී සිටි තරුෂ ප්‍රදර්ශනය අතරමැද හෙලිකොප්ටරය ක්‍රියාත්මක කර අවශ්‍ය නම් එයට ගුවන්ගත විය හැකි බව පෙන්නුවේය.
විදුහල්පති තුමා ඇතුළු ගුරු මණ්ඩලයත්, යහළු යෙහෙළියනුත් ඇස් උඩ තියාගත්තේ එය ක්‍රියාත්මක වන ආකාරය දුටු විටය. එදා සිට මේ අපූරු කොලුපැටියා ගැන විවිධ කතා ඇසිණි. පුවත්පත්වල ඔහු ගැන වාර්තා පළ වූයේය. තරුෂ සොයාගෙන යෑමේ නොනිත් ආශාව අප තුළ හටගන්නේ ඒ කතා වටින් පිටින් ඇසෙන විටය.
අප පාසලට යන විට ඔහු සිය අධ්‍යයන කටයුතුවල නිරතව සිටියේය. ලද මද විරාමයකින් අනතුරුව විදුහල්පතිතුමාගේ අවසරය මත ඔහු සමඟ සංවාදයක් ඇති කරගැනීමට අපට හැකි විය. ඔහු හඬ අවදි කළේය.
" මම කොහොමත් පුංචි කාලයේ ඉඳල ම පොඩි පොඩි විදුලි උපකරණ කඩලා ඒවා වෙනස් කරල වෙනත් නිර්මාණ බවට පත් කරනවා. එසේ කිරීමට මට ලොකු ආසාවක් තිබුණා. මෙහෙම කරන කොට මුල දී ගොඩක් නිර්මාණ අසාර්ථක වුණා. ඒ වේලාවට මම ගොඩක් ඉවසීමෙන් වැරදුණු තැන නිරීක්ෂණය කළා. ඊට පස්සෙ නැවත උත්සාහ කළා. අධ්‍යාපන කටයුතුවලින් පරිබාහිරව කවදාහරි මම අලුත් නිමැවුමක් කරන්න උත්සාහ කළා. ඒ අදහස සැබෑ කර ගන්න ගොඩක් කැප වුණා. හෙලිකොප්ටරයක් හදන එක කාලයක් තිස්සෙ මගේ හිතේ තිබුණු ලොකු ආසාවක්. ”
“ඒක ඉලක්ක කරගෙන මීට කලින් අවස්ථා කිහිපයක දී නිර්මාණ කීපයක් කරන්න උත්සාහ ගත්තා. වාහන කීපයක්ම හදන්න වෙහෙසුණා. බොහොම දැඩි වෙහෙසකින් පස්සේ ඒ උත්සාහයන් සියල්ල සාර්ථක කරගන්න පුළුවන් වුණා. ඒ හින්දා මගේ හිතේ තිබුණු ලොකුම හීනය වුණ හෙලිකොප්ටර් එකක් හදන්න හිතා ගත්තා. ඒ අරමුණ ඔස්සේ වැඩ කළා. මගෙ අරමුණ වුණේ ඉස්කෝලෙ තියන තාක්ෂණික ප්‍රදර්ශනයට මේ හෙලිකොප්ටරය හදලා ඉදිරිපත් කිරීමයි. ”
“ මගේ අප්පච්චි කාර්මික ශිල්පියෙක්. එයා ගාමිණි පුෂ්ප කුමාර. අප්පච්චි මට මේ නිර්මාණය කරන්න ලබාදුන් සහයෝගය කියලා නිම කරන්න බෑ. එයාගේ ප්‍රායෝගික දැනුම මට නම් පුදුමයි. තාත්තගේ වැඩපොළේ සේවය කරන සියලුම දෙනාත් මේ වැඩේට උදව් කළා. ඉතින් මම වැඩේ පටන් අරන් කරගෙන ගියා.”
විදුහල්පති එස්.අතුල සිරිමෙවන් මහත්මයා තාත්තා කෙනෙක් වගේ කෙනෙක්. එතුමා ඉස්කෝලෙ ළමයින්ට හොඳ අවස්ථාවක් ලබා දුන්නා නව නිර්මාණ ඉදිරිපත් කරන්න. ඒ තමයි විද්‍යාලයීය වාර්ෂික තාක්ෂණික ප්‍රදර්ශනය. වර්ෂ 2018 දී මේ ප්‍රදර්ශනය පැවැත්වුණේ නෑ. ඒත් කවදා හරි ප්‍රදර්ශනයට තියන්න හිතාගෙන මම මෝටර් රථයක් හදන්න පටන් ගත්තා.
මේ අතරෙ තමයි මගේ හෙලිකොප්ටර් හීනය ආයෙත් එළියට ආවේ. ඒකට නිමිත්තක් තිබුණා. දවසක් කුරුවිට ප්‍රාදේශීය සභා ක්‍රීඩාංගණයට හෙලිකොප්ටර් යානයක් ආවා. ඒක දැකලා මගේ ආශාව ගොඩාක් වැඩි වුණා. මම ළඟටම ගිහින් හෙලිකොප්ටරය බැලුවා. එදා තමයි මට මුල්ම වතාවට හෙලිකොප්ටරයක් ළඟට ගිහින් නිරීක්ෂණය කරන්න ලැබුණේ. ඒ වේලාවෙ මම හිතුවා කොහොම හරි හෙලිකොප්ටරයක් හදනවා කියලා. මෝටර් රථය හදන එක පැත්තකින් තියලා ඒ ගැන මම අම්මට කිව්වා. අම්මා කිව්වා " අනේ හෙලිකොප්ටරයක් දැකලත් නැති අපි කොහොමද ඕක හදන්නේ" කියලා. මම කිව්වා " නෑ මට පුළුවන්... මම හෙලිකොප්ටරයක් දැක්කා ”කියලා. පස්සෙ හිත ශක්තිමත් කරගෙන පාසලට ගිහින් විදුහල්පතිතුමාට විස්තරය කිව්වාම විදුහල්පතිතුමා කිව්වා "හරි පුතා ... ඔයාට පුළුවන්... වැඩේ පටන් ගන්න කියලා මාව දිර්මත් කළා”. යහපත් ගුරුවරයෙකුට දරුවෙකුට ලබා දිය හැකි වචන මාත්‍රයක දිරිමත් මඟපෙන්වීම ලෝකයක් වෙනස් කළ හැකි තරමටම ප්‍රබලය.
“මේ සඳහා මම භාවිතා කළේ යතුරුපැදියක ඇන්ජිමක්. ඉතිරි උපාංග සඳහා ඉවතලන යකඩ කෑලි ආදිය යොදා ගත්තා. පෙති වල ප්‍රමාණයන් අවස්ථා කිහිපයක දීම වෙනස් කළා. අන්තර්ජාලය පාවිච්චි කරලා නොදත් දේවල් ගොඩක් දැන ගත්තා. අන්තිමට මම මගේ ඉලක්කය ජය ගත්තා. දැන් තියෙන්න මම හදාපු හෙලිකොප්ටරය ඉහළට ඔසවන්නයි. ඒ අවස්ථාව නෛතිකව ලැබෙනතුරු මම ඇඟිලි ගනිනවා. ඊට අවශ්‍ය ලේඛණ මේ වනවිට මා මගේ වැඩිහිටියන් මාර්ගයෙන් සම්පූර්ණ කරමින් ඉන්නවා. මොකද හෙලිකොප්ටරයක් වගේ මෙවලමක් ලංකාවේ නිෂ්පාදනය කළාම රටේ නීතියට අනුව වැඩ කරන්න ඕන. ඒ නිසා විදුහල්පතිතුමා මගින් කුරුවිට පොලිස් ස්ථානාධිපතිතුමාට මේ බව දැනුම් දුන්නා. ඔහු කීවේ ගුවන් යානයක් හදන්න පුලුවන් වුණාට එය ගුවන්ගත කරන්න නම් ගුවන් හමුදාවෙන් අවසර ගන්න වෙනවා කියලා. පොලිසියෙන් කරන්න තියෙන දේවල් මම කරලා දෙන්නම් කිව්වා. තව දුරටත් කිව්වෙ කිසිම හේතුවක් නිසා අනවසරයෙන් ගුවන්ගත කරන්න එපා කියලා.”
ඉතින් තරුෂගේ හෙලිකොප්ටරය තවම ගුවන්ගත වුනේ නැත. එය අඩියක් දෙකක් හෝ උඩ යන්නට බලාගෙන බිමට වී හිඳී. එය අතිශයින් ප්‍රවේශයමෙන් දියත් කළ යුතු බැරෑරුම් කටයුත්තක් බව සැබෑය. නමුත් තරුෂ මේ නිර්මාණය හරහා කියන්නේ අපේ රටේ අනාගත මානව සම්පතේ ප්‍රභාමත් බවය. අවශ්‍ය මගපෙන්වීම හා පහසුකම් ඇත්නම් මේ රටේ අනාගතය මේ තරුණයන් විසින් සමෘද්ධිමත් කරනු ඇති බවය.
මේ නිර්මාණයට මට උදව් කළ මගේ අම්මාටත් අප්පච්චිටත් පාසලේ විදුහල්පතිතුමා, තාක්ෂණ අංශභාර ගුරුතුමා සහ තාක්ෂණ අංශයේ සැමටත් උෂාන් මල්ලී මාධව ඇතුළු සියලු දෙනාමත් ස්තුතිවනත් වෙනවා. ඔවුන්ව ඉතා ආදරයෙන් සිහිපත් කරනවා. රටපුරා ඉන්න මගේ පාසල් යාලුවො හැමෝටම මම කියන්නෙ උත්සාහවන්තව තමන්ගේ හැකියාවන් ඉදිරිපත් කරන්න කියලා. ඒක අපේ අද දවසේ යුතුකම හා වගකීම කියන එක තේරුම්ගත යුතුයි. නවීන තාක්ෂණය භාවිතා කරලා අපේ ජීවිතය ට වටිනාකමක් එකතු කරගන්න පුලුවන් බව මම පෙන්වලා දුන්නා. අවසාන වශයෙන් ඔහු කියා සිටියේය.
