කවි සිළුමිණ

පැණි­පොල් ඉඹුල

ගෙදර කුඹුරු යායේ අත්තන් කයියේ
අපෙ අම්මා තමා මුල­පි­රුවේ කවියේ
අත්වැල සැවොම අල්ලා දෙන විට කවියේ
කියලා වැඩක් නෑ ගම නැළ­වෙයි කවියේ
මද්ද­හ­නයේ ඕවිටෙ උණ පඳුර යට
විඩාව නිවා ගන්නට තේ පාන යට
ගොඩ වුණ විටදි නෙළු­ම්ක­යි­යම සෙවණ යට
පැණි­පොල් ඉඹුල් කිරි­බත් තේ පාන යට
වරුවෙ නෙළුම නිමවා අම්මා එන්නේ
දරු කැල නොඉ­ව­සිල්ලේ මඟ රැක ඉන්නේ
පැණි­පොල් ඉඹුලෙ දරුවෝ තර­ගෙට කන්නේ
මවගේ කුස ගින්න එසැ­ණින් නිවෙන්නේ

සෝම­චන්ද්‍ර දුල්වල

———————————————————————————————————————————

පොත් කිය­වමු

මිනි­සෙකු කරයි මිනිසා පොත් කිය­වීම
පෙර සිට පැවත එන එම දැනු­වත් වීම
පාසල් වියේ සිට ලැබ­ගත් නිසි දැනුම
මන­සට ඔසු­වක්ය හොඳ පොත් කිය­වීම
පුස්ත­කා­ල­යක් ගම තුළ ඇති­වීම
සද­හම් දහම් පාසල් වෙත යොමු වීම
දෙගු­රුන් ගුරුන්ගේ යහ­මඟ පෙන්වීම
ගුණ­යෙන් සපිරු මිනි­සුන් ඉන් බිහි­වීම
සැම සිත් සතන් කිය­වී­මට යොමු වේවා
ලක්මව මගේ සව්සි­රි­යෙන් සුදි­ලේවා
පොත් කිය­වීම දිවියේ කොට­සක් වේවා
ලෝක සිති­යමේ රන් තිල­කය වේවා

ලය­නල් ජය­ලත්

———————————————————————————————————————————

නො එන ගමන

ගිය පසු අපේ අම්මා නො එනා ගමන
හේතුව කිමද හීනෙන් මා වෙත නොඑන
තුන්මහ දානෙ­ටත් පසු හීනෙන් සොයන
ඒ රුව අඳි­න්නට වෙහෙ­සෙමි නිර­තු­රුව
ලෙස සිතු­ව­මක් දිය සාය­ම්ව­ලින් කළ‍
­බොඳ වෙයි මැකෙයි හද ගැඹුර තුළ
ජීවිත පොතේ පිටු හරවා බලන කළ
තේරුම් හැඟෙයි අම්මා කිව් වච­න­වල
කෙට්ටුයි කළුයි සිරු­රින් වට­කුරු වුවන
පර­වෙයි පිපෙයි හිනැ­හෙයි හිත නිවෙන
පවු නැහැ කළේ කාලය තුළ දිවි ගෙවන
අම්මා ලබනු ඇත අජ­රා­මර නිවන

ප්‍රියන්ත ජය­ලත්

———————————————————————————————————————————

බලා­පො­රො­ත්තුව

හිරු රැස් ළාවට වැටිච්ච
ගස් ගල් සෙව­ණින් වැහිච්ච
උදේ නැවුම් පුස්ඹ දැනෙන
මඳ පව­නැලි ගත දැව­ටෙන
අන­න්ත­යට දුර පාරක
තනි­යෙන් ඔහෙ ඇවිද යන්න
මං හරි ආසයි
සිළි­ලා­රක සිහිල පිරුණ
හීතලෙ ගැහි ගැහි නාන්න
කණා­මැ­දිරි එළි­දැ­ල්වෙන
කුඹුරු ලියැ­දි­වල නටන්න
මං හරි ආසයි
දුකින් පිරුණු මුහුණු මතට
හස­රැල් බිඳු වඩ­ම­වන්න
එක හැල්මට දුවන ලෝකෙ
මං ආසයි නතර වෙන්න
කාට­වත්ම නොරි­ද­වන්න
මං කැම­තියි හිනා­වෙන්න

දිනිති පාරමී ලොකු­බා­ල­සූ­රිය

———————————————————————————————————————————

මායා

කව­රය කියූ
බොහෝ දේ
ඇතුළේ නැත

මහ­ගම සීලා­නන්ද හිමි

———————————————————————————————————————————

සම නොවේ කිසි­වක්

සිඳු කුසට ගොර­තර
බුදු­හිමි ගුණය සම­කර
තැනූ කවි මුතු­හර
පිදූ අය නොහැ­ඳි­න සමු­දුර
සුළි සුළං මාරුත
දළ රළ අඳුර ලෝහිත
රැඳි සිඳුට ලෝනෙත
ගුණය සස­ඳනු නොදේ මා හිත
අසම සම සමිඳේ
ඔබ හට ඔබම සැසඳේ
එහැර රැඳි මහදේ
සුදුසු උව­ටක් දියත නොරැඳේ

ගාමිණි සූරි­ය­ආ­රච්චි

———————————————————————————————————————————

නිම­වන දවස

සුබ සීන හතක් රඟ පාලා
මම සීත ගඟුලෙ අද නාලා
නීල ගුවනෙ සුවි­සාලා
එන්න රවිඳු මම මාලා
දිවා රැයේ හමු වීලා
දිඟු කළ දෑත පතාලා
අද, දූ දරු­වන් ඇක දරලා
දැන්, නිම නැති ගම­නක මාලා
හමු­වන මොහොත දැනීලා
සිදු වන විපත පෙනීලා
මම, සීත ගඟුලෙ අද නාලා
ඔබ, නයන තුසර පුර වාලා

ජේ.එම්. ඩී.බී. ජය­සු­න්දර

———————————————————————————————————————————

මලෙවි හී

කතර මැද­කදි මල­කට පිපුණ
හිමි නැතිය වස්සාන සුබ සිහින
“පතොක් මල්වල කටුනේ” අහ­ගෙන
හැම­දාම විත­ර­මය කොන්වුන
රෝස මල් වල නටුවෙ කටු ගැනය
කවි­ව­ලත් ලිය­වෙන්නේ ඒකය
වැරදි තැන­කදි හිතට වැදු­නා­මය
හී සරත් ඉතින් මල­විගේ දරු­ණුය
ප්‍රේම ගීවල තනුව අර­ගෙන
ඒකය රහස විරහ ගී පබ­දින
සම­හ­රක් ආදර කතා­වල රිදෙන
නැත්තේම ආද­රය විත­ර­මය ඇඳෙන

දර්ශනී වනි­ග­සේ­කර

———————————————————————————————————————————

කඳුළේ කඳුළු

ඇල දොළ සිඳී විය­ළෙන අව­දි­යක මෙහි
හිස අත දිදී මිනිහා දෙව් පුදට බහී
එම මැති­රීම නොමැරී නුඹ ගැබට ඇහී
වැහි පොද නමින් කඳු­ළැලි මගෙ බිමට වහී
ආදර හැඟුම් බර අද­හස් අනුව හිත
මී මැසි ඹබර විහ­ඟුන් වුව අතර ඇත
එක වන මලට උන් ආලය පිදුවෙ නැත
මල් පැනි නමින් මල් කඳු­ළැලි හෙළනු ඇත
මගෙ බිම විසු විරු­වන් දැය සමය රට
රැක­ගත් සටන් වලදී අසි පතෙහි මිට
තෙත් වුනු බවක් ඉති­හා­සය කියන විට
ලේ, යන නමින් වැගිරී ඇත කඳුළු කැට

ලක්ෂ­පාන.එම්. ආර්. සම­ර­සේ­කර

———————————————————————————————————————————

ඉටි මල්

දිලිසි දිලිසි
ඉටි මල්
මල් පෝච්චියේ

ගාමිණී දළු­වත්ත

———————————————————————————————————————————

කවි සිතක සමු­ගැන්ම

ඌවේ පිපුණු කවි සිත අද කොහිද
වෙල්ලස්සේ මඳ­නල සම­ඟින් මුසු­වීද
රෑහි හඬන හඬ මහ රෑ නෙළු­විද

සොඳුරු ලිවි­සැ­රි­යට ඊයේ සමු­දු­න්නාද
පුව­ත්පත් ලොව පිළි­බ­ඳව සැරි­සරා
ගමේ විත්ති ලොව­ටම හෙළි කළ
ගැමි­කම පෑනෙන් මැවු සිත්තරා

නිහ­ඬව ම ගලන උල්පත් වියළි දෝ
රටම දන්නා කවි­කම් නිම වීදෝ
කැලෑ මලක සුව­ඳත් අද වියැකී දෝ
හෙට­වත් පත්තරේ කවි පිටු­වක හමුවේ දෝ

නයන්ත ජගත් පුංචි­හේවා

———————————————————————————————————————————

වෙන­සක අරු­මය

නටුවේ කටු ඇති­මුත් රෝස මල ලස්ස­නයි
මී මැසි තුඩ විස ­වු­වත් මී පැණි රස­වත්ය
තිත්ත කටුක රස වුවත් කර­විල ඉතා ගුණ­වත්ය
නපුරු දුද­නන්ගේ වුවත් පාඩම් උගත හැකිය
කපුරු මල් චම­ත්කාර ලස්සන වුවත්
කපුරු මල් සුව­ඳින් ඹබරු වැන­සෙත්
බාඳුරා නිල් මොන­රුස්ස කදු­ලැස්ස මල් ගොමු­වක්
උපාය දැලේ සතුන් එය පට­ලවා මස් බුදිත්

සුනේත්‍රා විජේ­රත්න