කෘතිය - සරද නුඹ තරු වැල
කර්තෘ - සුපුන් අතුකෝරල
ප්‍රකාශක සන්ථව ප්‍රකාශනයකි.
මිල -රු. 250.00 පිටු-55
සරද නුඹ තරුවැල සුපුන් අතුකෝරලගේ දෙවන කාව්‍ය සංග්‍රහයයි. ඔහුගේ පළමු කාව්‍ය සංග්‍රහය වන ප්‍රේමයට ඉඩක් ඇත නිකුත් වන්නේ 2016 වසරේදීය. වෘත්තියෙන් බැංකු නිලධාරියකු වන සුපුන් කලක් තිස්සේම කවියේ නව මානයන් සොයන්නට වෙහෙස වන්නෙකි.
ප්‍රේමයට සීමා මායිම් නැත. උස් පහත් බේද, විවාහක අවිවාහක බව අදාළම නැත. හීලැ නැති හිත් හිතෙන හිතෙන තැන් වල නතර වේ. ඒ නතර වුණ විට ඇති වන ඇතැම් ආදරණීය බැඳිම් බලට නමක් නැත. එවැනි බැඳිම් වලදි ඇය හෝ ඔහු සමාජය ඉදිරියේ හඳුන්වා දෙන්නට නමක් ද නැත. විවාහ සැමියා බිරිඳ සමඟ සමාජයේ පෙනි සිටිද්දි ඇතැමුන් සිටින්නේ තම හද ගත් ඇය සමඟය; ඔහු සමඟය. එවැනි බැඳිම් ඇති ඇය ඔහුගේ කවුදැයි තමන් හඳුන්වා දීමට බැරි ළතැවිල්ලකින් පෙළේ. කවියා මේ ලියන්නේ එවැන්නියක් තුළ ඇති ළතැවිල්ලයි. හිතේ ඇති අපරිමිත බැඳීමට ඒ ආදරයට කුමන නමකින් නම් හඳුන් වන්නද? විවාහකයකු සමඟ ඇතිකරගත් ප්‍රේමය විදින්නියක් නොව විදවන්නියකගේ ආත්ම කතනයකි මේ. මාතෘකාව “මම නොවේ ඇය”. 
“ විවා මඟුල්වල
ප්‍රිය සාදවල
මුහුණු පොතේ
පින්තූරවල
ඔබ එක්ක
සිටින්නෙ කවුරුද
මම නොවේ ඇය....
හඬන තරමට
පපුවේ මගේ වම් පැත්ත
සිනාසෙනවා ඇගේ
වම් අතේ වෙදැඟිල්ල....
ඇත්තටම
මම ඔබේ කවුරුද
අසන විට හදවත
කියාගන්නවා මම මටම...
අහසේතිබෙනා
හඳුන නොගත්
අපමණ තරු වැල්....
ලෝකෙත් තිබෙනවා
සිතියම්වල නැති
දුපත්......”
නමක් නැති ඒ පෙම හරියටම කිව්වොත් නමක් නැති දූපත් , හඳුනා නොගත් තවමක් නමක් නැති අහසේ තරු වැනිය. කවියා ඒ බැඳිම ගැන කියන්නට යොදා ගන්නේ අපූරු වචන පෙළකි..
එන යන වෙලාවක් නතර වුණ තැනක් ගැන කියන්නට දන්නේ නැත. නමුත් එසේ පැමිණි ආදරය හැර යන්නේ බොහෝ කතා අවසානයේය. ඒ යන්නේද බොහෝ තර්ක විතර්ක කිරීම් වලින් පසුවය. ඕනෑවිට බදා වැලඳගත් ආදරය එපා වූ විට යන්න ගිය අයුරු කවියා පවසන්නේ මෙලෙසනි. මාතෘකාව ආදරය.
“අවසර නොලබා
ඇතුළු වී
අවසර ලබා
පිටත්ව යන්නට හදයි”
දේශපානය ගැන ඇතැමෙකුට ඇත්තේ කනගාටුවකි. තවත් කෙනෙකුට ඇත්තේ කලකිරීමකි. කිසිවෙකු ගැන ගෞරවයක් නැති මානයෙන් හිස උදුම්මා ගත් පුහු මිනිසෙකුගේ ක්‍රියාවක් කවියා පද හතරකින් ලියයි. ඔහු කිසිවෙකුට බණින්නේ නැත. කවිය අවසානයේ අපට මේ සමාජ ක්‍රමය ගැන ඇති වන්නේ දුකකි. ගුරුවරිය ගැන නොව මේ සමාජ ක්‍රමය ගැනම ඇති වන්නේ කනගාටුවකි. මාතෘකාව “අකුරුවලටත් ඉකිගැසිනි“.
“නිල දන බලය ඉතිරිණි
රුදු රළු වදන් පිට විණි
පවර ගුරු සිත රිදිණි
අකුරුවලටත් ඉකි ගැසිණි”
කලක් තිස්සේ ගම තනිව තිබේ. ගමට ඒ තනිකම උරුම වුයේ ගමේ සිටි ඇත්තෝ ක්‍රමයෙන් නගරයට සංක්‍රමනය වීම නිසාය. ඇතැමෙක් නගරයට ආවේ රැකියා සඳහාය. ඇතැමෙක් ආවේ උසස් අධ්‍යාපනය සඳහාය. තවකෙක් ආවේ දරුවන්ට උසස් පාසල් සොයාය. තවකෙක් ව්‍යාපාර ඇරඹිම ආදි වූ දහසකුත් එකක් කාරණා මුල්කරගෙන නගරයට ආහ. ඒ ආ කිසිවෙක් නගරයේ කොයි යම් හෝ ඉසව්වක රැඳුණා මිසක් යළි ගමේ පදිංචියට ගියේ නැත. යළි ගමට ගියා නම් ගියේ මරණයකට මඟුලකට ආදි දෙයකට පමණි. එවැන්නකටත් උපන් ගමට නොගිය කෙනෙකු අනිවාර්යයෙන්ම සිංහල අවුරුද්දට ගමට ගියේය. නගරය ගමට ගිය විට ඒ දවස් දෙක තුනට නගරය පාළුවිය. දැන් ගම ද නගරය ද කියා වෙනසක් නැත. සිංහල අවුරුද්දට පාළුවන ගමත් රුප පෙට්ටිය සමඟ සමරණ අවුරුද්දත් ගැන සුපුන් ලියන්නේ මෙලෙසිනි. මාතෘකාව “ලාබයි අවුරුද්ද“
මේ හැරුණ විට ඔහු මාතෘකා ගණනාවක් යටතේ ලියූ නිර්මාණ ගණනාවකින් මිනිස් සිත අභ්‍යන්තරයටම කතා කරයි. ඇතැම් කවියක් අවසානයේ හිතට දැනෙන්නේ සංවේදි බවකි. ඇතැම් කවි අපට මේ සමාජය දෙස වෙනස් මුහුණු වරකින් බලන්නට පොලඹවයි.
සුපුන් අතුකෝරල යොවුන් කවියාට මේ මගෙහි තව බොහෝ දුර යා හැකිය.
