අප වැඩි දෙනෙකුගේ මධුර චාරිකාවක් බවට පත්වූ සිනමා වන්දනාව සුමදුර එකක් බවට පත් වූයේ සදහටම මතකයේ රැඳුණු ගී තනු හේතු කොට ගනිමිනි.
එම විශ්ව කර්මයින් කීපදෙනොගෙන් එක් අයෙකු වන්නේ මරියකොලන්දේ ක්‍රිස්ටි රොක්සාමිය. එනම් එම්.කේ. රොක්සාමිය.
ඔහු චිත්‍රපට ගී රැසකට මෙන් ම සරල ගී විශාල ප්‍රමාණයකට තනු සැපයුයේ ය. වයලීන වාදනයෙහිදීි ගාන්ධර්වයාම වූයේ ය.
නමුත් ඔහු වැයූ තනු මෙන්ම නොවැයූ තනුවක් ද විය. මේ සටහන ඒ ගැනයි. 1932 දී ඇල්පිටියේ ඉපදී කොළඹදී ඉගෙන පාසැලේ දී ෆුට් බෝල් ගැසූ ඔහු ගායිකාවක් සහ හාමෝනියම් වාදනයෙහි සූරියකු වූ සිය මව නිසා සංගීතයට ඇදී ආවේ ය. සිංහල ගීත සඳහා සංගීතයට කැපවූවා සේ ම ඔහු හැමවිටම පාහේ අනික් මිනිසා වෙනුවෙන් සේවයක් කිරීමට ද කැපවී සිටියේ ය.
සුනිල් ශාන්තයන්ගේ ජීවිතයේ අසිරුම අවස්ථාවක ඉන් ගොඩ ඒම සඳහා ගී තැටි කීහිපයක් කිරීමට හිතවතුන් උදව් වෙද්දී රොක්සාමිගේ දායකත්වය වූයේ බොක්ස් ගිටාර් වාදනයෙන් ඊට සහයවීම ය. මුළින් ම ඔහු විසින් ගී තනු නිර්මාණය කළේ “ සංසාරේ” චිත්‍රපටයට ය. අනතුරුව සිදු වූ එක් වැදගත් දෙයක් වූයේ “සුජාගේ රහස” චිත්‍රපටය වෙනුවෙන් සංගීතය සැපයීමට ටී. ආර්. පාපා ලංකාවට පැමිණි කල්හිය. ඒ කටයුත්ත සඳහා තම සහයකයා ලෙස රොක්සාමි තෝරාගත් පාපා ආපසු යද්දී එහි නිෂ්පාදක ජබීර් ඒ කාදර්ට පැවසුවේ ලංකාවේ මෙතරම් දක්ෂයෙකු සිටියදී තමන්ව කැඳවූයේ ඇයි ද යනුවෙනි. ටී. ආර්. පාපාගේ ඒ අව්‍යාජ සහතිකය රොක්සාමිට මහත් ආශිර්වාදයක් වූයේ ය.
ධිවරයෝ, සැකය, මහා රැ හමුවූ ස්ත්‍රිය, සිඟිති සුරතල්, දෙවියනි ඔබ කොහිද, පොන්මනි, ඇතුළු චිත්‍රපට ගණනාවක ගීත සඳහා ඔහු ළගන්නා සුලු තනු නිර්මාණය කළේ ය. බෙග්ගේ “සරවන බව කඳ සුරිඳුගේ”, මිල්ටන් පෙරේරාගේ “නිදහස් කාහල නාදය”, ආදී විවිධ ආගම් හා සංස්කෘතීන් නියෝජනය කරන ගීතද, “සතුට සෝකේ”, “වැල්ල සිඹින රැල්ල”, “අගාධ සාගරයේ”, ආදී ජනප්‍රිය ගීත ගණනාවක් ද ඔහුගේ සංගීතයෙන් පණ ලැබීය. සත්සමුදුර තේමා ගීතයේ තනි වයලීනයකින් හපන්කම් පෑ ඔහු අමරදේවගේ “ශ්‍රවණ රමණී” වික්ටර්ගේ “ස”, නන්දා මාලනිගේ “සත්‍යයේ ගීතය”, සනත් නන්දසිරිගේ “ස්වර්ණකුණ්ඩල”, ආදී ප්‍රසංග වලට නැතිව ම බැරි වයලීන වාදකයා වූයේ ය.
රොක් මාස්ටර්ගේ වැයුම් ගැන වැනුම මෙසේ කෙටියෙන් නිම කළ හැක්කක් නොවේ. සුවහසක් රසික රසිකයන්ගේ හදවත් තුළ රොක් මාස්ටර්ගේ වැයුම් තුළ වූ මිහිර සදහටම ලියවී ඇති දෙයකි.
නමුත් මෙය බොහෝදෙනෙකු නොදන්නා ඔහුගේ හදවතට ගිනි තැබීම පිළිබඳ කතාවකි.
ඒ 1983 කළු ජූලියේ ආරම්භයයි.
ජාත්‍යාලයෙන් වියරු වැටී තමන්ගේම රටේ තමන්ගේ ම චිත්‍රපට වලට ද ගිනි තැබූ මුග්ධ මැරයන්ට එම්.කේ. රොක්සාමි නම් සංගීතවේදියා ගරුකටයුත්තෙක් නොවීම පුදුමයට කරුණක් නොවේ. ජාතිවාදයේ ගිනි දැල් රොක්සාමිගේ නිවහන කරාද පැමිණියේ ය. පවුලේ උදවියේ ජීවිත බේරා ගන්නට හැකි වූයේ බිරිඳව එක් ගෙදරකටත්, දරු පැටවුන් දන්නා තැන් කීහිපයකටත් පිටත්කර හරින්නට ඉඩක් ලැබූ බැවිනි.
ජාතී වාදීන් අතින් රොක්සාමීට විය හැකි අනතුර ගැන සිතා බලා මුළින්ම එළියට බැස්සේ සංගීතවේදී සරත් දසනායකය. රොක්සාමි පදිංචිව සිටි හැදල නිවස වෙත ආ ඔහුට දක්නට ලැබුණේ එයට ගිනි තබා සියලු බඩු මුට්ටු සුනු විසුනු කර ඇති බවය. සුන්බුන් අතරින් ඔහු මුළින් ම අහුලා ගත්තේ බිදුණු වීදුරුවක් සහිත රොක්සාමි යුවළගේ මඟුල් පිංතූරයයි. වත්තේ කෙළවරකට වන්නට රොක්සාමිගේ ආත්මය සදිසි වයලීනය වීසිකර දමා තැබූ අතර, එහි කම්බි පොටවල් කැඩී බද පුපුරා ගොස් තිබිණි. මෙම භාණ්ඩ දෙක ද අතින් ගත් සරත් දසනායක නිවසක් පාසා යමින් රොක්සාමි සහ පවුලේ උදවිය සොයා වෙහෙසුණු අතර, එවකට ජයවර්ධන රජයේ අමාත්‍යවරයෙකු වූ ජෝන් අමරතුංග මහතා රොක්සාමි ද ඇතුළු අනාථව සිටි සියලු ද්‍රවිඩ ජාතිකයින් කඳාන පොලීසියට බාර කර වූවේ ය.
කඳාන පොලීසියේ රූපවාහිනියෙන් වික්ටර් රත්නායකගේ “ස” ප්‍රසංගය විකාශනය වෙමින් පැවතිණ. විටින් විට පෙන්වනු ලැබූ වාදක කණ්ඩායමේ එක්තරා පුද්ගලයෙකු දෙසත් අනාථයින් පිරිසේ සිටින්නෙකු දෙසත් පොලිස් නිලධාරියෙකුගේ අවධානය යොමු වුයේ නිතැනිනි. සුළු කාලයක් තුළ මේ සංවේදී නිලධාරියා හරියටම පුද්ගලයා හඳුනා ගත්තේ ය. පිරිස අතරට ආ ඔහු තමා හඳුනාගත් පුද්ගලයා අමතා “ඔබ රොක්සාමි මාස්ටර් ද?’‘ කියා ඇසීය. තම අනන්‍යතාවය පිළිගැනීමෙන් අනතුරුව වහාම ක්‍රියාත්මක වූ පොලිස් නිලධාරියා රොක්සාමි සහ බිරිඳ පොලිස් නේවාසිකාගාරය වෙත කැටුව ගියේ විශේෂ කාමරයක් ද ඔවුනට වෙන්කර දෙමිනි. ඔවුනට සංග්‍රහ කිරීමෙන් නොනැවතුනු ඔහු තැන් තැන් හි සිංහල නිවෙස් වල රඳවා සිටි ඔවුන්ගේ දූදරුවන් ගෙනවිත් දීමට තරම් ද කරුණික විය.
ප්‍රේමසිරි කේමදාස, වික්ටර් රත්නායක, සුජාතා අත්තනායක, ආදින් ද රොක් මාස්ටර්ට සිය උපරිමයෙන් උදව් කළ අතර, අහිමි වූ වයලීනය වෙනුවට අලුත් ම වයලීන දෙකක්ම පරිත්‍යාග කිරීමට තරම් කාරුණික වූහ.
කාලය විසින් රටේ බොහෝ දේ යථා තත්ත්වයට පත්විය. එහෙත් සිංහල ගීතය වෙනුවෙන් මුළු ජීවිතයම කැප කළ රොක්සාමිගේ හදවතට 83 දී සිංහලයින් විසින් ඇති කළ තුවාලය අවසන් මොහොතවන තුරුම සුවපත් වූයේ නැත. අප සිතන්නේ ඔහු නොවැයූ දුක්මුසුම තනුව මේ වේදනාව විය හැකි බවය.
මන්ද යත් ඔහු සංගීත නිර්මාණය කළ මුල් ම ගීතය වූයේ “ජාති අපේ සිංහලේ”ය!
