කඩදාසි මිල ඉහළ යෑම ගැන පසුගිය කාලය පුරා කතාබහට ලක් වූයේය. එය ඍජුව හා වක්‍රව සමස්ත මුද්‍රණ ක්ෂේත්‍රයටම බලපෑ බව එහි මිල ගණන්හි වූ සංශෝධන නිසා ඔබ දනී. කඩදාසි ආනයනය කිරීම විශාල ක්‍රියාදාමයක් බැවින් වාලච්චේන ජාතික කඩදාසි කර්මාන්ත ශාලාව අකාලේ වැසී යෑමට ඉඩදීම ජාතික අපරාධයකි.
කාලයේ වැලිතලාවෙන් වැසීගිය කඩදාසි නගරය පිළිබඳ මතකය නැවත යාවත්කාලීන වීමට පටන් ගත්තේ වත්මන් ජනපති ගෝඨාභය රාජපක්ෂ සහ අග්‍රාමාත්‍ය මහින්ද රාජපක්ෂ ප්‍රමුඛ ආණ්ඩුවේ ප්‍රතිපත්ති අනුව දේශීය කර්මාන්ත නගාසිටුවීමේ වැඩපිළිවෙළ යටතේ වාලච්චේන ජාතික කඩදාසි කර්මාන්ත ශාලාව යළි ගොඩනැඟීමට ගත් තීරණයත් සමඟය. මේ මහඟු කටයුත්ත සක්‍රීය කිරීම සඳහා සියලු බර කරටගෙන ඇත්තේ කර්මාන්ත හා සැපයුම් කළමනාකරණ, කුඩා හා මධ්‍ය පරිමාණ ව්‍යාපාර සහ ව්‍යවසාය සංවර්ධන අමාත්‍ය විමල් වීරවංශ මහතාය.
වාලච්චේන කඩදාසි කර්මාන්ත ශාලාවේ ඉතිහාසය පිළිබඳව විමසා බලනවිට කඩදාසි නිෂ්පාදන යන්ත්‍රසූත්‍ර නැගෙනහිර ජර්මානු පරිත්‍යාගයක් ලෙස 1952 වර්ෂයේදී මෙරටට ලැබී ඇත. එවක කර්මාන්ත අමාත්‍යවරයා වූ ජී.ජී පොන්නම්බලම් මහතා මීට මුල්ගල තබා වැඩ ආරම්භ කර ඇත. 1957 වර්ෂයේ දී නැගෙනහිර කඩදාසි සංයුක්ත මණ්ඩලය නමින් ස්ථාපිතව මෙහි නිෂ්පාදන කටයුතු ආරම්භ කෙරිණි. එකල කඩදාසි නිෂපාදනය සඳහා අවශ්‍ය පිදුරු ඔට්ටමාවඩි, ඔළුවිල්, අක්කරෙයිපත්තු, සමන්තුරේ, අම්පාර, තොප්පිගල ආදී ස්ථානවල පිහිටුවා තිබූ මධ්‍යස්ථානවලින් රැස් කර ඇත. මීට අමතරව පොළොන්නරුව, ත්‍රිකුණාමලය ආදී ප්‍රදේශවල ගොවි බිම්වලින්ද මේ සඳහා අවශ්‍ය පිදුරු ස්වෙච්ඡාවෙන් ලබාදීමට ක්‍රියා කර ඇත. එකල එක් යන්ත්‍රයක කඩදාසි නිෂ්පාදන ධාරිතාව දිනකට මෙට්‍රික්ටොන් 12.5කි. 1962 වන විට මෙම අගය මෙට්‍රික් ටොන් 35ක් දක්වා වර්ධනය වී තිබුණි. 1972 වර්ෂයේ දී ඝන කඩදාසි යන්ත්‍රය මෙම කර්මාන්ත ශාලාවට ගෙනැවිත් ක්‍රියාත්මක කර ඇත. එහි ධාරිතාව දිනකට මෙට්‍රික්ටොන් 40කි. එවක මෙම යන්ත්‍ර දෙකම එකවර ක්‍රියාත්මක කර දිනකට කඩදාසි මෙට්‍රික් ටොන් 60ක් පමණ නිෂ්පාදනය කර ඇත. ඒ අනුව බලන කළ මසකට නිෂ්පාදනය කර ඇති කඩදාසි ප්‍රමාණය මෙට්‍රික් ටොන් 1800කි.
1976 වර්ෂයේදී කඩදාසි සංයුක්ත මණ්ඩලය ජාතික කඩදාසි සංස්ථාව බවට පත් විය. 1992 වර්ෂයේදී රජය සතු සමාගමක් ලෙස ජාතික කඩදාසි සිමාසහිත සමාගම (National Paper Company Limited) බවට පත් වූ අතර උපරිම ලාභ ලබමින් 1993 වර්ෂයේ දී ඵලදායිතා සම්මානය දිනාගන්නට එයට හැකි විය. මෙහි ස්වර්ණමය යුගය ලෙස සැලකෙන 1990 -94 කාලය තුළ සේවකයන් 3500ක් පමණ සේවයේ නියුතු විය. දුම්රිය සේවාවක් සහ බස් සේවාවක් ඔවුන් සඳහා ක්‍රියාත්මක වී ඇත. 1977 දී ජේ.ආර් ජයවර්ධන විසින් හඳුන්වා දුන් විවෘත ආර්ථික ප්‍රතිපත්තිය සමඟ ක්‍රමයෙන් මෙයට තිබූ වෙළෙඳ ඒකාධිකාරය බිඳ වැටෙමින් තිබුණි. ආනයනික කඩදාසි ඉතා අඩු මිලට වෙළෙඳපොළට පැමිණීමත් සමඟ තරගකාරී මාවතකට පිවිසීමට ඊට බල කර තිබුණි. ආනයනික කඩදාසි මිල ඉතා අඩු වීමෙන් මෙහි නිෂ්පාදන අලෙවිය පහත වැටිණි. මේ සඳහා කෙටිකාලීන උපක්‍රමයක් ලෙස ආනයනික කඩදාසි සඳහා 35% බද්දක් අය කිරීමට එවක රජය තීරණය කළේය. නමුත් 1994 දී ඉන්දීය රජය සමඟ අත්සන් කළ වෙළෙඳ ගිවිසුමට අනුව මෙම බදු මුදල 5% දක්වා පහත හෙළිණි. දේශපාලනික හා ව්‍යාපාරික වුවමනා වෙනුවෙන් මෙලෙස තීරුබදු පහත හෙළීම හේතුවෙන් ආනයනික කඩදාසි මෙරට වෙළෙඳ පොළ ආක්‍රමණය කළේය. මේ හේතුවෙන් ඇඹිලිපිටිය කඩදාසි කම්හලේ 20%ක්ව පැවති සැපයුම ද 5% දක්වා පහත වැටිණ. මේ ගැටලුවට මුහුණ දීම සඳහා කඩදාසි කර්මාන්ත ශාලා නවීකරණය කිරීම අවශ්‍ය විය. මෙනිසා වාලච්චේන කඩදාසි කම්හලේ යන්ත්‍ර සූත්‍ර නවීකරණය සහ සංවර්ධන කටයුතු සඳහා ආයෝජනය කිරීමටද පෞද්ගලික වෙළෙඳුන්ගේ මැදිහත් වීම අනිවාර්ය විණි. එහෙත් 2006 වන විට වාලච්චේන කඩදාසි කර්මාන්ත ශාලාව සේවක වැටුප් ගෙවාගත නොහැකි තත්ත්වයට පත් විය. මෙය පවත්වාගෙන යෑම සඳහා මහා භාණ්ඩාගාර ප්‍රතිපාදන අවැසි විය. භාණ්ඩාගාර ප්‍රතිපාදන මතම තවදුරටත් කඩදාසි සංස්ථාව පවත්වාගෙන යා නොහැකි නිසා එය වසා දැමීමට කැබිනට් තීරණයක් ගත්තේය.
ත්‍රස්තවාදය පරාජය කිරීමත් සමඟ නැඟෙනහිර නවෝදයට සමගාමීව ඇති කළ දැවැන්ත සංවර්ධන ක්‍රියාන්විතය හේතුවෙන් දේශීය කර්මාන්ත ක්ෂේත්‍රයේ නව පිබිදීමක් ඇති විය. දැනුම කුසලතා, නිර්මාණශීලී හැකියාව ඇති පුද්ගලයන් දැයට සම්පතක් ශක්තියක් ලෙස සලකමින් මහපරිමාණ වර්ධනයක් මෙම ක්ෂේත්‍රය තුළ ඇති කිරීමට පියවර ගත්තේය. ඊට සමගාමීව පාඩු ලබන ආයතන ප්‍රතිව්‍යූහගත කිරීම ද ඇරඹිණ. ඒ අනුව 2012 අප්‍රේල් මාසයේදී කඩදාසි සංස්ථාව නිසි බලධාරියකු යටතට පත් කර එය නැවත ගොඩනැඟීමේ කටුතු ආරම්භ කෙරිණි. 2013 වසර වන විට එහි සුබ නිමිති දිස් වුවද මහින්ද රාජපක්ෂ රජය 2015 බිඳවැටීමත් සමඟ ඒ කටයුත්ත අකර්මණ්‍ය විණි. පසුව බලයට පැමිණි යහපාලන රජය කටින් බතල කොළ සිටෙව්වා මිස මේ කර්මාන්තය ගොඩනැඟීම ගැන උනන්දුවක් තිබුණේ නැත.
වර්තමානය වනවිට වාලච්චේන කඩදාසි කර්මාන්ත ශාලාව සතුව තිබු අක්කර 500කට වැඩි භූමි භාගය වැට මායිම් ඉවත්ව ප්‍රදේශවාසීන්ගේ භූක්තියට පත්ව ඇති අයුරු එහි ගිය අපට දැකගත හැකි විය. දැන් එහි ඉතිරිව ඇතිතේ අක්කර 350ක පමණ වපසරියකි. මෙහි අක්කර 100ක පමණ භූමි ප්‍රදේශයක ඉදිකර ඇති ගොඩනැඟිලි ප්‍රමාණය 85 කි. නිෂ්පාදන කටයුතු ඇණ හිටීම නිසා මෙම ගොඩනැඟිලි බොහොමයක් මේ වනවිට ගරා වැටී ඇත. මින් ප්‍රධාන යන්ත්‍රය දෙක සවි කර තිබෙන ගොඩනැඟිලි දෙක, ගබඩා කාමර, ඇසුරුම් අංශය, සේවක නිවාස 25ක්, බොයිලේරුව පිහිටි ගොඩනැගිල්ල, ආපන සශාලාව සහ ප්‍රධාන කාර්යාලය ඇතුළු තෝරාගත් ගොඩනැගිලි කිහිපයක ප්‍රතිසංස්කරණ කටයුතු මේ වනවිට ආරම්භ කර ඇත.
වාලච්චේන ජාතික කඩදාසි සමාගමේ සභාපතිවරයා සිය පත්වීම් ලිපිය පැමිණීමටත් ප්‍රථම අමාත්‍යවරයාගේ සහය ඇතිව නාවික, යුද හමුදා සහ රාජ්‍ය ඉන්ජිනේරු සංස්ථාවේ ඉංජිනේරුවන් පිරිසක් සමඟ පසුගිය ජනවාරි මාසයේ මෙම ස්ථානයට පැමිණියේය. ඔවුන් හා එක්ව සභාපති විමල් රූපසිංහ කඩදාසි නිපදවන යන්ත්‍රය යථාත්ත්වයට පත් කළ හැකිකේ කෙසේද යන්න අධ්‍යයනය කළේය. පසුව විමල් වීරවංශ අමාත්‍යවරයා හමු වූ හෙතෙම මෙහි වත්මන් තත්ත්වය ඔහුට පැහැදිලි කළේය. ඒ අනුව පසුගිය ජනවාරි 16 වෙනිදා සභාපතිවරයා, විමල් වීරවංශ අමාත්‍යවරයා, ඉන්ජිනේරුවන් හා අමාත්‍යංශ නිළධාරීන් කිහිප පලක් මෙහි පැමිණියෝය. “මේක හොල්මන් මන්දිරයක් මිසක් වැඩ කරන්න පුළුවන් තැනක් නෙමෙයි; මේක යථාතත්ත්වයට ගේන්න පුළුවන්ද?” සභාපතිවරයාගෙන් අමාත්‍යවරයාගෙන් විමසුවේය. බැරෑරුම් කල්පනාවක නිමග්නව සිටි සභාපතිවරයා අභියෝගය බාරගත්තේය. “පුළුවන් කිව්වට මට පිළිගන්න බැහැ. වැඩේ කරල පෙන්වන්න” අමාත්‍යවරයා යළිත් හඬ අවදි කළේය. මේ සඳහා තමන්ට ප්‍රතිපාදන අවශ්‍ය බව සභාපතිවරයා පැවසූ විට “ප්‍රතිපාදන නැහැ. ඔයාගේ ඉඩමක් විකුණල හරි මේක පටන්ගන්න.” ඇමතිවරයා කිවේය. විමල් රූපසිංහ මහතාට බාර වූයේ දරුණු අභියෝගයකි. එහෙත් හේ නොසැළී එය බාරගත්තේය.
අභියෝගය අනුව ක්‍රියාත්මක වු හෙතෙම, විශාල ධනයක් වැය කර සෑදිය යුතු වූ බොයිලේරුව පිළිසකර කිරීමේ කටයුතු ආරම්භ කළේය. බොයිලේරුව පිළිසකර නොකර යන්ත්‍රය පණගැන්විය නොහැකිය. බොයිලේරුවක් අලුතෙන් ගන්නේ නම් ඒ සඳහා වැයවන මුදල මිලියන 25කට අධිකය. ඉන්දීය විශේෂඥයන්‌ හා ජාතික ඉජිනේරු සංස්ථාවේ පිරිසක් සමඟ අධ්‍යයනය කර එය ඉතා සුළු මුදලකින් යථා තත්වයට පත් කිරීමට ඔහුට හැකි විය. බොයිලේරුවට දරාගත හැකි පීඩනය ගණනය කළ ඔවුන් අවශ්‍ය ප්‍රමාණයට වඩා දෙගුණයක පීඩනයක් මේ බොයිලේරුවට දරාගත හැකි බව ප්‍රත්‍යක්ෂ කර ගත්තේය. මෙතෙක් බොයිලේරුවට අවශ්‍ය ඉන්ධන ලෙස පාවිච්චි කළ දහයියා වෙනුවට දර ඉන්ධන ලෙස යොදාගත හැකි පරිදි එය සකස් කළේය. එමඟින් විශාල පරිසර දූෂණයක් සිදුවනවා සේම කිසිවකුට එම ස්ථානයේ රැඳීසිටීමට නොහැකි තත්ත්වයක් උදා වී තිබුණි. අනෙක් අතට දහයියා වෙනුවට දර යොදා ගැනීම පහසුය.
තම අභියෝගය ජයගැනීමට ඔහුට තිබූ තවත් එක් බාධකයක් ඔහු ඉවත් කර ගත්තේ එලෙසය.
අනතුරුව කඩදාසි යන්ත්‍ර පිළිබඳව හසල දැනුමක් ඇති ඉන්දියානු විශේෂඥයෙක් සහ ඉන්ජිනේරුවන් පිරිසක් මෙරටට ගෙන්වා ගත්තේය. මුදල් ප්‍රතිපාදන නැති නිසා අවම මුදලක් වැය කර මෙය ගොඩගන්නේ කෙසේදැයි සාකච්ඡා ආරම්භ විය. සම්පූර්ණ මැෂිම ම අලුත්වැඩියා නොකර මෙහි අඩු වියදමකින් ක්‍රියාත්මක කළ හැකි කොටස මුලින් ම පණගන්වන්න ඔවුන් තීරණය කළේ ඒ අනුවය.
 |
| වාහනෙරිය ජලාශයෙන් කර්මාන්ත ශාලාවට ජලය ලැබෙන අයුරු |
මේ යන්ත්‍ර මඟින් ඝන කඩදාසි සහ තුනී කඩදාසි නිපදවන්නේ අබලි කඩදාසි සහ ඉවතලන කඩදාසි මඟිනි. එ් සඳහා අබලි කඩදාසි සහ ඉවතලන කඩදාසි පල්ප සෑදිය යුතුය. ඊට විශාල වතුර ප්‍රමණයක් අවශ්‍ය වේ. ඒ සඳහා අවශ්‍ය ජලය කිලෝමීටර් 11ක් දුරින් පිහිටි වාහනෙරිය ජලාශයෙන් ගෙන ආ යුතු විය. අප එහි රැඳී සිටියදීම කර්මාන්ත ශාලාව වෙත ජලය ගෙන ඒ්ම සාර්ථකව සිදුවන අයුරු දැක ගත හැකි විය. මෙම කඩදාසි යන්ත්‍ර පණ ගැන්වීම සඳහා වතුර ඝන ලීටර් දස ලක්ෂක් දිනකට අවශ්‍ය වේ. දැන් ඒ අභියෝගයත් හෙතෙම ජයගෙන තිබේ. මෙහිදී අප දුටු සුවිශේෂ වෙනස වන්නේ නිෂ්පාදන කටයුතු සඳහා ලබාගන්නා ජලය නැවත පිරිපහදු කර නිෂ්පාදන ක්‍රියාවලිය සඳහා යොදා ගැනීමට සැලසුම් කරන ආකාරයයි. එමඟින් ජලාශයෙන් ලබා ගන්නා වතුර ප්‍රමාණය අඩු කර ගැනීම ඔවුන්ගේ අපේක්ෂාවය.
මෙහි තිබෙන යන්ත්‍ර දෙකින් පළමුව ඝන කඩදාසි (බොර්ඩ්) නිපද විය හැකි යන්ත්‍රය ක්‍රියා කරවීම ඔවුන්ගේ අරමුණ වී තිබේ. දෙවන අදියරය ලෙස එමඟින් ලැබෙන ආදායමින් අනෙක් මැෂිම ද පිළිසකර කර පෙළ පොත් සඳහා අවශ්‍ය කඩදාසි නිෂ්පාදනය කිරීමට සැලසුම් කර තිබේ. ජාතික අවශ්‍යතාවක් වන දේශීය කඩදාසි අවශ්‍යතාව සපුරාලීම ඔහුගේ ඒකායන පරමාර්ථයයි. එසේම එමඟින් අපේ රටින් පිටරටවලට ඇදෙන ජාතික ධනය රට තුළ රඳවා ගැනීමත්, අභ්‍යාස පොත් නිෂ්පාදනය කර ඒ මුදල තවත් අවම කර ගැනීමත් අපේක්ෂාවය. එය කෙසේ හෝ ඉටු කිරීම තම එකම අභිප්‍රාය බව සභාපති විමල් රූපසිංහ පවසයි.
දැන් ඔවුන්ට ඇති එකම අභියෝගය විදුලිය ලබා ගැනීමය. මේ සඳහා අවශ්‍ය විදුලිය ලබාගැනීමට ලක්ෂ 150ක පමණ මුදලක් වැය වේ. පසුගිය කාලයේ ලබාගත් විදුලිය වෙනුවෙන් විදුලිබල මණ්ඩලයට මුදල් ගෙවා නැත. එපමණ මුදලක් වැය කිරීමට ද ඔවුන්ට හැකියාවක් නැත. එබැවින් කන්කසන්තුරේ සිමෙන්ති කර්මාන්තශාලවේ තිබෙන ජෙනරේටරය ලබා ගැනීමට මේ වනවිට කටයුතු කරමින් තිබේ. එය මේවනවිට නාවික ඉන්ජිනේරුවන්ගේ අධ්‍යයනයට යොමුව තිබේ. කිසියම් හෙයකින් එය ගොඩගත නොහැකි වුවහොත් කුලියට හෝ විදුලි ජනක යන්ත්‍රයක් ගෙන මේ යන්ත්‍රය පණ ගැන්වීම ඔහුගේ අපේක්ෂාවය. ජාතික කර්ත්‍යවයක් සඳහා වන එකී අපේක්ෂාව ඉටු වීම අප සැමගේ ද පැතුම වන්නේ ය.
ඡායාරූප - කැලුම් ලියනගේ
