මෙරට විශ්වවිද්‍යාල පද්ධතිය තුළ පවතින සංස්කෘතික පසුගාමීත්වයේ ලක්ෂණයක් බවට පත්වී තිබෙන නවකවධය සාපරාධි හිංසනයක් දක්වා වර්ධනය වී ඇත. විශේෂයෙන් මේ නවකවධය හේතුවෙන් විශ්වවිද්‍යාලය හැරගිය එසේ ම සදහටම ආබාධිත තත්ත්වය පත්වූ, මරණයට පත්වූ සහ සියදිවි හානි කරගත් අතිවිශාල පිරිසක් ද වෙයි. මේ පසුගාමී සංස්කෘතික ලක්ෂණය පිටු දැකීමට කෙතෙක් උත්සාහ ගත්ත ද වරින්වර නවකවධය නිසා සිසුන් විශ්වවිද්‍යාල හැරයන තත්ත්වයකට පත් වන අවස්ථා වර්තමානය වන විට වර්ධනය වී ඇති බව සංඛාලේඛන වලට අනුව පැහැදිලි වේ. ඒ අනුව එලෙස 2018 වර්ෂයේ විශ්වවිද්‍යාලය හැර ගිය පිරිස 2000 ක් වෙන බව එ් වාර්තාවල සඳහන් වන බව රජය පවසයි.
මෙලෙස උසස් අධ්‍යාපනය හැරගොස් ඇති නවකවධයේ වින්දිතයන්ට සහන සැලැසීමට රජය පියවරගෙන තිබේ. ඒ සඳහා රජය විද්වත් කමිටුවක් පත්කර ඇත. එ් කමිටුව සභාපති ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයේ හිටපු විනිසුරු ආචාර්ය සලිම් මර්ෂුක් ඇතුළු විශ්වවිද්‍යාල ආචාර්ය, මහාචාර්යවරු විද්වතුන්ගෙන් සැදුම් ලද්දකි.
එ් කමිටුව විසින් නිර්දේශ කරන ලද තොරතුරු මාස තුනක් ඇතුළත උසස් අධ්‍යාපන අමාත්‍යවරයාට ඉදිරිපත් කිරීමෙන් අනතුරුව අමාත්‍ය මණ්ඩලයට ඉදිරිපත් කිරීමෙන් පසුව අසාධාරණයට ලක්වූ ආසන්න වසර වල ශිෂ්‍ය ශිෂ්‍යාවන්ට නැවත සරසවි වරම් ලබාදීමට රජය තීරණය කර තිබේ. මේ සම්බන්ධයෙන් විවිධ දේශපාලන පක්ෂ නියෝජනය කරන විද්වතුන් සහ නියෝජිතයන්ගෙන් ගෙන් කළ මත විමසීමකි මේ.
ශිෂ්‍ය ශිෂ්‍යාවන්ට නැවත විශ්වවිද්‍යාල වරම් ලැබීම හොඳ ක්‍රියාවක්
දේශ විමුක්ති ජනතා පක්ෂයේ සහ මානව සංවර්ධන අධ්‍යයන මධ්‍යස්ථානයේ සභාපති කළුපහන පියරතන හිමි
කැලණිය විශ්වවිද්‍යාලයේ වාම මතධාරි ශිෂ්‍ය සංගම් නියෝජනය කරමින් භික්ෂු ශිෂ්‍ය ක්‍රියාකාරි දේශපාලනයක නිරත වූ එවකට විශ්වවිද්‍යල සිසු සිසුවියන්ගේ අයිතීන් වෙනුවෙන් සටන් කළ ශිෂ්‍ය ක්‍රියාකාරි කමිටුවේ ප්‍රබල සාමාජිකයෙක් වන කළුපහන පියරතන හිමියෝ දැනට දේශ විමුක්ති ජනතා පක්ෂ සභාපතිවරයා ලෙස ක්‍රියාකරයි. උන්වහන්සේ සඳහන් කරන්නේ අධ්‍යාපනය ලැබීමට වරම් ලැබූ ශිෂ්‍යයකුට හිංසාවකින් තොරව තම අධ්‍යාපනය ඉටුකර ගනිමින් විශ්වවිද්‍යාලයෙන් පිටව යෑමට අයිතිය තිබිය යුතු සේ ම මෙවැනි ක්‍රියාකාරකම් නිසා පීඩාවට ලක්වූ ශිෂ්‍යයන් නැවත විශ්වවිද්‍යලයට පැමිණිමට ඉඩ ලබා දීම නිවැරදි ක්‍රියාවක් බවයි.
මම හිතන්නේ මේ කමිටුවක් පත් කිරීම සහ එවැනි අසාධාරණයන්ට ලක්වූ ශිෂ්‍ය ශිෂ්‍යවන්ට නැවත විශ්වවිද්‍යාල වරම් ලැබීම හොඳ ක්‍රියාවක්. යම් ශිෂ්‍යයෙක් විශ්වවිද්‍යාල වලට ඇතුළත් වෙන්නේ අධ්‍යාපනයක් ලබාගෙන උපාධියක් අරගෙන පිටවෙන්න නේ. ඒක ඒ ශිෂ්‍යයාගේ අයිතිය. එ් ශිෂ්‍යයාගේ පෞද්ගලික හේතුවලින් පිට වෙනත් කාරණාවක් නිසා අධ්‍යාපනික අයිතිය නැතිවෙනවා නම් අපි ඒ ගැන වඩා වගකීමකින් බලන්න ඕන. ඒ ළමයින්ට අධ්‍යපනය ලබන්න සාමාජිය පාරිසරික වටපිටාව අපි හදන්න ඕන. ඒ වටපිටාව නොතිබුණු නිසයි ඒ ළමයි විශ්වවිද්‍යාල හැරයන්නේ. නවකවධය අපි ඉස්සර අහල තිබුණේ යම් කිසි ආකාරයකට නව ශිෂ්‍යයන් හඳුනා පිළිගැනීමේ විනෝදකාමී කටයුත්තක් ලෙසයි. පසුකාලීනව යම් ආකාරයක හිංසාකාරි ක්‍රියාවක් බවට පත්වුණා. අපි විශ්වවිද්‍යාලයට යන කාලයේ ඒ තරම් දරුණු දේවල් තිබුණේ නැහැ; විනෝද ජනක දේවල් තමයි අපි දැක්කේ. නවක සිසුන් පවා එයින් සතුටු වුණා; ඒ දේ වින්දා. හැබැයි පසුකාලිනව සාපරාධි ක්‍රියාවක් ලෙසට පත්වුණා. මෙය ඉතාමත් බරපතළ තත්ත්වයකට පත් වෙලා තියෙනවා. අද අපේ සමාජයම සාපරාධි පැත්තට ගමන් කරලා තියෙනවා. අපි වසර තිහක් ත්‍රස්තවාදය දැක්කා; පාතාල ඝාතන දැක්කා; ප්‍රචණ්ඩත්වය දැක්කා. සමහරු ඉන්නවා අනුන්ව හෙළා තළා සතුටු වෙන. එය එක්තරා මානසික තත්ත්වයක්. එය විශ්වවිද්‍යාලය කරාත් ගමන් කරලා තියෙනවා. යම් දේශපාලනයක් මේ සඳහා බලපාලා තියෙනවා. සමහර අය ඉන්නවා තමන්ගේ දේශපාලන පක්ෂයට සාමාජිකයන් එකතු කරගන්නත් මේ නවකවධය ආයුධයක් බවට පත් කරගෙන තියෙන.
රටටම මානව හිතවාදී සංස්කෘතික පුනරුදයක් අවශ්‍යයි
හෙළ උරුමයේ පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රි කරු පරණවිතාන
ඔහු කොළඹ විශ්වවිද්‍යාලයේ මහ ශිෂ්‍ය සංගමයේ සභාපතිවරයා හා ජනතා මිතුරෝ සංවිධාන‍යේ මුල්පෙළේ නායකයකු වශයෙන් කටයුතු කළේය. නවකවධය පිටුදැකීමට ඔහු විශ්වවිද්‍යලය සමයේ ක්‍රියාකාරීව කටයුතු කළේය.
නවකවධය විශ්වවිද්‍යාල තුළ කෙරෙන සාපරාධි ක්‍රියාවක්. සමාජය ගැන බොහෝ සෙයින් විවේචනය කරන, කතාකරන පිරිසක් තුළ මේ වගේ දේවල් කෙරෙනවා කියන එක අපිට අදහා ගන්නවත් බැහැ. සමාජය හදන්න උත්සාහ කරන බුද්ධිමත් පිරිසක් ඉන්න විශ්වවිද්‍යාලයක් ඇතුළේ මේ දේ සිදුවෙනවා අනෙක් තැන් ගැන කවර කතාද? අවාසනාවකට අපේ රටේ තරුණ ප්‍රජාව ඇතුළත මේ අභ්‍යන්තර විවේචනය හරිම අඩුයි. අපි විශ්වවිද්‍යාලවල ඉන්න කාලයේ මීට වඩා දරුණුවට මේ නවකවධය තිබුණා. අපි පුළුවන් තරම් උත්සාහ කළා නවකවධය නවතා දමන්න. මම දරුණු විදිහට නවක වදයට ලක්වෙච්ච කෙනෙක්. අපි වැඩ කළේ ඒ හිංසනයට විරුද්ධවයි. කවුරු හරි මේක නතර කරන්න ඕන කියන තැන අපි හිටියා. නමුත් අවාසනාවකට අපේ සංස්කෘතික පසුගාමීත්වය නිසා මේ දේ වෙන්නේ. ඒ සංස්කෘතික පසුගාමීත්වය නිසා අස් කොන් ඉතිරිවෙලා තියෙන්නේ. මේ ගැන කවුරුත් කතා කරන්නේ නැහැ. ජීවිත නැති වුණ, අංගවිකල වුණ විශ්වවිද්‍යාල හැරගියවුන් පිළිබඳව කවුරුත් කතා කරන්නේ නැහැ. මේ නවකවධය නිසාම තමන්ගේ ජීවිතයේ ඉතිරි කොටස විනාශ වුණ අය රාශියක් ඉන්නවා. කිසිම දෙයක් නැතුව බොරු මතවාද වලින් මේ නවකවධය කියන දේ යුක්ති සහගත කරගෙන තියෙනවා. සමහරු තමන්ගේ දේශපාලනය ව්‍යාප්ත කරන්නත් මෙය පාවිච්චි කරනවා. මෙය අන්තිම තිරිසන් සාපරාධි ක්‍රියාවක්. නවකවදය නවත්වන්න නීති රීති නම් ඕනෑ තරම් ගෙනත් තියෙනවා. නව නීති රීති අලුතින් අවශ්‍ය නැහැ.
රිචඩ් පතිරණ අධ්‍යාපන ඇමැති කාලයේ නවකවධය සාපරාධි වරදක් කරපු නීති රීති තියෙනවා. දැන් ඇත්ත වශයෙන්ම අවශ්‍ය වෙලා තියෙන්නේ විශ්වවිද්‍යාල ගුරුවරු සහ පුරෝගාමී ශිෂ්‍ය පරපුර එකතු වෙලා මේ වදකයන්ට එරෙහිව අභ්‍යන්තර අරගලයක් ගෙන යෑමයි. එසේ නොමැතිව වින්දිතයන් නැවත විශ්වවිද්‍යලවලට බඳවාගැනීමට කටයුතු කළත් මේ තත්ත්වය මේ ආකාරයෙන්ම පැවැතිම තුළ එහි ප්‍රතිඵලයක් නැහැ. සෑම වසරක ම ප්‍රථම වසරේ ශිෂ්‍ය කණ්ඩායමට එකඟතාවක් ඇති කරගන්නට පුළුවන් නම් අපි ගිය වසරේ නවකවධය වින්දා; යළිත් මෙය නොවන්නට කටයුතු කරමු කියලා අන්න හරි. එහෙමත් නැතිනම් ගුරුවරු, ඉදිරිගාමි ශිෂ්‍යයෝ සහ ජනමාධ්‍ය එයට තල්ලුවක් දෙනවා නම් ඇත්ත වශයෙන් ම ශිෂ්‍යයන් වින්දිතයන් වීම තුළ මේ තත්ත්වය පාලනය කරගන්නට පුළුවන්. කමිටු සම්බන්ධයෙන් නම් මට ඒ තරම් විශ්වාසයක් නැහැ. අපි දන්න කාලයේ ඉඳලා සියලු දේවල් වලට කමිටු පත් කළා . නමුත් මෙහි මූලාරම්භ‍යේදිම නතර කරන්න පුළුවන් විශ්වවිද්‍යාලය තුළම; එයට විශ්වවිද්‍යාලය තුළම ප්‍රවේශයක් ඇතිවිය යුතුයි.
පරපීඩක කාමය අද උඩුදුවලා තියනවා. හඬපටවලිනුත් පේන්නේ ඒ දේ. විශ්ව විද්‍යාල හැර යන පිරිසක් සහ එ් වින්දිතයන් නැවත විශ්වවිද්‍යාලය තුළට ඒමට කටයුතු කිරීමට පෙර මේ තත්ත්වය වළක්වා ගැනීමට විශ්වවිද්‍යාලය තුළම යම් ගාමක බලයක් ගොඩනැගිය යුතුයි. පසුගිය දිනවල හඬපටවලින් පේන දේයක් තමයි, මේ පටිගත කරපු අයගේ සහ ඒවා බෙදා හරින අයගේ අපේක්ෂාවත් පරපීඩනය. මාධ්‍යවලත් සාපරාධි බවක් තියෙනවා. මේ වගේ පරපීඩක නිදන්ගත උවදුරක් තුරන් කරන්න පුළුවන් දෘෂ්ටිවාදයක් හදන්න පුළුවන් වටපිටාවක් ඇත්තේම නැහැ. නීතිරිතිවලට මෙය කරන්න පුළුවන් වෙයිද කියලා මට සැකයක් තියෙනවා. ඒ නිසා ඇත්ත වශයෙන්ම රටට අවශ්‍ය යි මානව හිතවාදි සංස්කෘතික පුනරුදයක්. සමස්ත සමාජය තුළම මෙවැනි කතිකාවක් ගොඩනැගෙනවා නම් විශ්වවිද්‍යාලවලින් නවකවධය හේතුවෙන් හැර යන ශිෂ්‍ය පිරිස අඩු කරගැනීමට හැකිවෙනවා. කමිටු දාලා හෝ නොදා හෝ නැවත වින්දිතයන්ට විශ්වවිද්‍යාල වරම් ලබා දීම වඩා විය යුතු වන්නේ; අපරාධ වීම වළක්වා ගැනිමයි කළයුතු වන්නේ. අපේ විශ්වවිද්‍යාල චර්යාව මනුෂ්‍යත්වයටත් නිගාවක්.
නවකවධය නිසා හිංසනයට ලක්වූවන්ට සහන සැලසීමේ වැඩපිළිවෙළක්
තොරතුරු හා සන්නිවේදන තාක්ෂණ උසස් අධ්‍යාපන තාක්ෂණ සහ නවෝත්පාදන ඇමැති බන්දුල ගුණවර්ධන
පසුගිය කාලය පුරා නවකවධය නිසා මෙරට විශ්වවිද්‍යාලය හැරගිය ශිෂ්‍ය ශිෂ්‍යාවන් වෙනුවෙන් සධාරණයක් ඉටු කිරීමේ අරමුණින් මෙය අපරාධයක් ලෙස සලකා; හිංසනයට ලක්වු වින්දිතයන්ට සහන සැලසීමට කමිටුවක් වහාම පත් කිරීමට කටයුතු කරනවා.
මේ ශිෂ්‍ය ශිෂ්‍යාවන්ට නැවත සාධාරණයක් ඉටුකිරීම සදහා කමිටුවක් පත්කරන්නට අපි තීරණය කර තියෙනවා. ජාතික විශ්වවිද්‍යාල පද්ධතියට 30,000ක් ඇතුළත් කරගන්නා විට තවත් පිරිසක් මේ ශිෂ්‍ය පිරිස අතර නවකවධය නිසා දේශීය විශ්වවිද්‍යාල හැරගිය අයද වනවා. විසිදහකට අධික පිරිසක් විදේශ රටවල විශ්වවිද්‍යාලවල අධ්‍යපනය ලබන්න යනවා. අපේ විශ්වවිද්‍යාල පටන් ගන්න උසස්පෙළ ප්‍රතිඵල ලැබිමෙන් පසු වසර දෙකක් එකහාමාරක් පමණ යනවා. නමුත් ප්‍රතිඵල නිකුත් වූ වහාම අපේ අය විදේශ රටවල විශ්වවිද්‍යාල වල අධ්‍යපනයට යනවා. අපේ රටේ විශ්වවිද්‍යාලවලට යවන්න බය තත්ත්වයක් දෙමව්පියන් අතර ඇතිවෙලා තියනවා. අපි විශ්වවිද්‍යාලවලට යන්න කැමැති වුවත් නැතත් එවැනි තත්ත්වයක් ඇතිවෙලා තියෙනවා. 2018 වර්ෂයේ දි විතරක් විශ්වවිද්‍යාල ශිෂ්‍ය ශිෂ්‍යාවන්ගෙන් 2000කට ආසන්න පිරිසක් නවකවධය නිසා විශ්වවිද්‍යාල අතහැරලා තියනවා. මම අධ්‍යාපන අමාත්‍යවරයා ලෙස මේ වාර්තාවේ තියෙන දේ පොලිස් වාර්තා පිළිගන්නේ නැතුව ජනාධිපතිවරයා සහ අගමැතිවරයාගෙන් අදහස අනුව ශිෂ්‍ය ශිෂ්‍යාවන්ට වෙච්ච දේ ගැන සොයා බලන්න ඕන. විශ්වවිද්‍යාලය තුළදි හිංසාවට ලක්වුණ මේ අයට වෙච්ච වදහිංසා සම්බන්ධයෙන් සොයා බලන්න විශ්වවිද්‍යාල ප්‍රතිපාදන කොමිසන් සභාවට දැනුම් දුන්නා; මේ අයව කමිටුවක් පත් කරන්න කියලා. එ් කමිටුවේ සභාපති ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයේ හිටපු විනිසුරුවරුවරයෙක් වන සලිම් මර්ෂුප්; සාමාජිකයන් ලෙස ජයවර්ධනපුර විශ්වවිද්‍යාලයේ හිටපු උපකුලපති මහාචාර්ය නාරද වර්ණසූරිය, පාලි හා බෞද්ධ අංශ‍යේ අංශාධිපති මහාචාර්ය මාගම්මන ප්‍රඥානන්ද, ජාතික ධර්මෝපදේශ අධ්‍යක්ෂ ආචාර්යය බෙනට් ශාන්ත පියතුමා ඇතුළුව ඌව විශ්වවිද්‍යාලයේ හිටපු උපකුලපති චන්ද්‍රා ඇඹුල්දෙනිය ජනාධිපති නිතිඥ ප්‍රසන්න ලාල් ද අල්විස් මහතා පත් කර ඇති අතර, එහි කැඳවුම්කරු සහ කමිටු ලේකම් ලෙස විශ්වවිද්‍යාල ප්‍රතිපාදන කොමිෂන් සභාවේ උප සභාපති මහාචාර්ය ජනිතා ලියනගේ මහත්මිය පත්කර තිබෙනවා. මේ කමිටුවේ නිර්දේශ මාස තුනක් ඇතුළත මා වෙත ලබා දීම‍ට නියමිත අතර; ඒ නිර්දේශ අමාත්‍ය මණ්ඩලවලට ඉදිරිපත් කිරීමෙන් අනතුරුව නවක වදයේ වින්දිතයන් වීම හේතුවෙන් විශ්වවිද්‍යාල හැර ගිය ආසන්න වසර වල සිසුන්ට නැවත් සරසවි වරම් ලබාදිමේ වැඩපිළිවෙලක් සකස් කිරීමයි මෙහි අරමුණ.
මේ අය ඉදිරි සතිවල විශ්වවිද්‍යාල ප්‍රතිපාදන කොමිසන් සභාව විසින් ලියාපදිංචි තැපෑලෙන් කැදවයි. ඇත්තට ම නවකවධය නිසා ද මේ විශ්වවිද්‍යල හැරගියේ ද කියලා එහිදී විමර්ශනය කරලා; විභාග සාක්ෂි කැදවලා කරුණු විමසීමෙන් අනතුරුව වාර්තාවක් සකස් කරනවා. එය කැබිනට් මණ්ඩලයට ඉදිරිපත් කරනවා.
මේ දරුවන්ට ජිවිතේ විශාල වරප්‍රසාදයක් අහිමි වෙලා තියෙනවා. එය නැවත ලබාදෙන්නේ කෙසේද යන්න පිළිබඳ ව සාකච්ජා කරලා පාර්ලිමේන්තුවටත් දැනුම් දිලා නීතිවල වෙනසක් කරන්නට අවශ්‍ය නම් ඒ සඳහා ක්‍රියා කරනවා. ඒ අයට නැවත ජිවිතේ ගොඩ නඟා ගන්න කටයුතු කරනවා. ගෝඨාභය රාජපක්ෂ මහතාට රට බාර දීලා තියෙන්නේ එක රටක් එක නීතියක් ඇතිකිරීමට.
කෙනෙකුට වද දීම සභ්‍යත්වයක් ඇති සමාජයක අනුමත කෙරෙන්නේ නැහැ
ජාතික නිදහස් පෙරමුණේ පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රි පද්ම උදය ශාන්ත
කෙනෙකුට වද දීම කිසිසේත්ම සභ්‍යත්වයක් තියන සමාජයක, සංස්කෘතිකමය උරුමයක් ඇති සමාජයක විශේෂයෙන් බෞද්ධ උරුමයක් ඇති රටක සදාචාර සම්මුතිය තුළ අනුමත කෙරෙන්නේ නැහැ. මේ රට සිංහල බෞද්ධ උරුමය සභ්‍යත්වය උරුමය සහිත රටක්. නවකවධය ඔස්සේ කෙරෙන්නේ තවත් කෙනෙක් යටපත් කිරීම, තව කෙනෙක් අසරණ කිරීම වැනි ප්‍ර‍ාථමික ක්‍රියාවලියක්.
වැවයි දාගැබයි ගමයි පන්සලයි සංකල්ප බිහි වුණා. ඒ කාලයේත් දඬුවම තිබුණා; එය නිතියට යටත්ව තිබුණා. නොකළ වරකට දඩුවම් දෙන්න අපිට ඉතිහාසය පුරාකියලා දුන්නේ නැහැ. නමුත් මිනිසුන්ට නිග්‍රහ කිරීම, ගැරහීම, නොකළ වරදකට දඩුවම කිරීම අපි ඉතිහාසය පුරා නොදැක්ක දෙයක්. ඇත්ත වශයෙන් ම සදාචාරාත්මක සමාජයක් අනුමත නොකරන දෙයක් තමයි මේ නවකවධය. විශ්වවිද්‍යාලයෙන් මේ නවකවධය මුලිනුපුටා දමන්නට ඕන.
නවකවධයට ලක්වූවන්ට සාධාරණයක් ෙවනවා නම් සියයට සියයක්ම එකඟයි
අන්තරේ හිටපු කැඳවුම්කරු නීතීඥ උදුල් ප්‍රේමරත්න
අන්තර් විශ්වවිද්‍යාල ශිෂ්‍යබල මණ්ඩලයේ (අන්තරේ) කැදවුම්කරු ලෙසත්, ශිෂ්‍ය ව්‍යාපාරවල ක්‍රියාකාරී සමාජිකයකු ලෙසත් ක්‍රියා කළ නීතීඥ උදුල් ප්‍රේමරත්න; නවක වදය සම්බන්ධයෙන් සිය විශ්වවිද්‍යාල ජිවිතයේ දී නවක වදයට සම්බන්ධ වන ශිෂ්‍යයන්ගේ ක්‍රියාකාරකම් හෙළා දකී. නීතීඥ උදුල් ප්‍රේමරත්න මහතා මේ පසුගාමි සංස්කෘතික ලක්ෂණය සමාජයෙන් ඉතා ඉක්මනින් ඉවත් කළයුතු බව ද පවසයි.
අපේ සංස්කෘතිය ඇතුළේ තියෙනවා නවක වදය කියන පසුගාමී සංස්කෘතියක්. ඉතිහාසයේ සිට වර්තමානය දක්වා මෙය අඛණ්ඩ ව පවතින්නක්. නවක වදයට ලක්වුවන්ට යම් කිසි සාධාරණයක් වනවා සේම මෙය නතර කිරීමට යම් පියවරක් ගන්නවා නම් එයට අපි සියයට සියයක්ම එකඟයි. දැනට වසර දහයකට පෙර අන්තර් විශ්වවිද්‍යාල ශිෂ්‍යබල මණ්ඩලයේ කැදවුම්කරු ලෙස මා කටයුතු කර තියෙනවා. මේ නවකවධය සම්බන්ධයෙන් මටත් අත්දැකීම් තියෙනවා. අන්තර් ශිෂ්‍ය බල මණ්ඩලය ලෙස අපි එකල නවකවධයට විරුද්ධයි. මේ අන්තර් විශ්වවිද්‍යාල ශිෂ්‍ය බල මණ්ඩලය කියන්නේ පවතින ආණ්ඩුවට අභියෝගයක් කියලා ආණ්ඩුව හිතුවත් මේ වගේ හොඳ පියවරක් දෙස අපි බුද්ධිමත් ලෙස බලනවා. නවකවධය කියන දේ සංස්කෘතියක් ලෙස ගත්තොත් එය කාලයක සිට පැවත එන පසුගාමි සංස්කෘතියක්. මෙහිදී ප්‍රශ්නය වන්නේ නවකවධය කියන දේ හිඟන්නාගේ තුවාලය වගේ පාවිච්චි කරලා; නවකවධය මර්දනයට පියවර ගේනවා. අසාධාරණයට ලක්වුවන් සම්බන්ධයෙන් සොයා බලනවා කියලා විශ්ව විද්‍යාල ඇතුළට මර්දනය ගේනවා නම් ඒක වැරදි. මම කියන්නේ කමිටුවක් පත් කිරීම හොඳයි; අසාධාරණයට ලක්වුවන් සම්බන්ධයෙන් සොයා බලනවා නම් හොඳයි.
ඉතිහාසයෙන් අපිට අත්දැකීම් තියෙනවා. ඒ නිසා මේ දේ අවංකව චේතනාවෙන් වෙනවා නම් හොඳයි කියන දේ මම කියන්නේ. නවකවධ පනත ගැන කතා කළොත් නවකවධය ඉවත් කිරීම සඳහා වූ වගන්ති සියයට පහක්වත් නැහැ . නවක වධය නතර කිරීමට අවංකවම අවශ්‍යතාවක් ඇති නම් මේ පනත් සංශෝධනය කළ යුතුයි. අන්තර් විශ්වවිද්‍යාල ශිෂ්‍ය බල මණ්ඩලය ලෙස අපි ඇතැම් වෙලාවට අවංකවම ශිෂ්‍යයන්ට නවකවධය සිද්ධ වෙලා තියෙනවා නම් ඒ වෙනුවෙන් අසාධාරණ ලෙස පෙනී සිටින්නේ නැහැ. අවුරුදු ගණන් පන්ති තහනම් වෙලා තියෙන අවස්ථා අපි දැකලා තියනවා. 2018 වසරේ පමණක් සංඛාලේඛන වලට අනුව 2000 නවකවධයට ලක් වී ඇති බව කියනවා. මම කියන්නෙ අවංකවම මේ සංඛ්‍යා ලේඛන වැරදි කියලා. හැමෝම නවකවධය නිසාම විශ්වවිද්‍යාලය හැර යනවා කියන්න අමාරුයි. විශ්වවිද්‍යාල හැර ගිය 2000 ම නවක වදය නිසා හැර යනවා කිව්වාම වැරදියි. නවකවධයෙන් පීඩාවට පත් වු වින්දිතයන්ට සහනයක් සැලසිය යුතු සේම නවකවධය නතර විය යුතුයි. නවකවධය කියන හේතු කාරණාව පාවිච්චි කරලා ශිෂ්‍යයන් මර්දනය කිරීම හෝ ඔවුන්ගේ ක්‍රියාකාරීත්වය මර්දනය කිරිම සුදුසු නැහැ. ඉතිහාසයේ ඉදලා තිබුණු ප්‍රශ්නය එයයි.
