චාල්ස් දයානන්ද ලියූ නවතම ග්‍රන්ථය වන “මනෝ සායනික චිත්‍ර කලාව” දොරට වැඩීමේ උත්සවය අගෝස්තු මස 24 වැනි සෙනසුරාදා පෙ:ව: 10.00 ට කොළඹ මහවැලි කේන්ද්‍රයේ ශ්‍රවණාගාරයේදී පැවැත්වීමට නියමිතය. මෙම උත්සවයේ ප්‍රධාන දෙසුම පවත්වනු ලබන්නේ දර්ශනය හා සෞන්දර්ය විද්‍යාව පිළිබඳ මහාචාර්ය ඩෙස්මන්ඩ් මල්ලිකාරච්චි මහතා විසිනි.
මනෝ සායනික චිත්‍රකලාව පිළිබද ලියන්නට චාල්ස් දයානන්ද මහතාට හේතු පාදක කරුණු බොහෝය.
අදින් වසර 15කට පමණ පෙර මහනුවර බෝගම්බර බන්ධනාගාරයේ අධිකාරි ලෙස කටයුතු කළ තිස්ස ජයසිංහ මහතා චිත්‍ර කලා ජ්‍යෙෂ්ඨ කථිකාචාර්ය චාල්ස් දයානන්දට අපූරු යෝජනාවක් කළේ ඔහු චිත්‍ර කලා අධ්‍යාපන වෘත්තිකයන්ගේ සංගමයේ සභාපති ලෙස කටයුතු කරන නිසා ය. එම යෝජනාව වූයේ බෝගම්බර බන්ධනාගාරයේ සහ පල්ලෙකැලේ එළිමහන් සිරකඳවුරේ රඳවා සිටින තරුණයන් 160 දෙනකුට චිත්‍ර කලාව පුහුණු කිරීම ය. මෙම තරුණයන් බන්ධනාගාරගත වී තිබුණේ මත්ද්‍රව්‍ය භාවිත කිරීමේ වරදට ය. මෙම තරුණයන් මත් උවදුරෙන් ගලවා ගැනීම උදෙසා ඔවුන්ගේ දඩබ්බර සිතිවිලි රසවින්දනාත්මක වැඩසටහන් තුළින් වෙනත් දිශාවකට යොමු කර, මානසික වර්ධනය ඇති කිරීමේ අරමුණින් එවකට බන්ධනාගාර අධිකාරිවරයකු වූ තිස්ස ජයසිංහ මෙම යෝජනාව ඉදිරිපත් කර තිබුණි.
ඇමෙරිකාව සහ එක්සත් රාජධානිය යන රටවලින් බිහි වී පසුව භාරතය, චීනය, ජපානය යන රටවලට පවා ව්‍යාප්ත වූ මනෝ සායනික චිත්‍ර කලාව හදාරා තිබුණු ගිරාගම සෞන්දර්ය විශ්ව විද්‍යාලයේ ජ්‍යෙෂ්ඨ කථිකාචාර්යවරයකු හා චිත්‍ර කලා අධ්‍යාපන වෘත්තිකයන්ගේ සංගමයේ සභාපති වූ චාල්ස් දයානන්දට සිය දැනුම ප්‍රායෝගිකව අත්හදා බැලීමට මෙය ඉතා හොඳ අවස්ථාවක් විය. ඔහු තිස්ස ජයසිංහගේ යෝජනාවට එකඟත්වය පළ කළේ එබැවිනි. මෙම වැඩසටහනට අවශ්‍ය පැන්සල්, කොළ, පින්සල්, දිය සායම් වැනි උපකරණ අනුග්‍රාහක භවතුන්ගෙන් සපයා ගෙන එක් දින වැඩසටහනක් වශයෙන් ක්‍රියාත්මක කිරීමට පියවර ගත් චාල්ස් දයානන්ද මේ සඳහා තරුණ උපදේශකවරියන් කීපදෙනකුගේ සහය ලබා ගැනීමට තීරණය කළේ තරුණ සිරකරුවන්ට ආදරය, කරුණාව ද අවශ්‍ය වන බැවිනි.
“අපි ඒ අය එක්ක ආදරණීය විදිහට කතා කරලා චිත්‍ර නිර්මාණ වැඩසටහන හඳුන්වා දුන්නා. රැඳවියෝ එක්වරම කිව්වේ ඔවුන්ට චිත්‍ර අඳින්න බැහැ කියලා. මම පැහැදිලි කළා චිත්‍ර අඳින්න අවශ්‍ය නැහැ, සුදු කඩදාසිවල ඉරි ඇඳලා ඒ තුළින් මතු වන හැඩතල පාට කරන්න කියලා. ඔවුන් එයට කැමති වෙලා නිශ්ශබ්දව ඇඳලා ඉතා අලංකාර වර්ණ රටා මැව්වා. ඉන් පස්සේ ඔවුන් ඔවුන්ගේ ම චිත්‍රවලට වසඟ වෙලා තව තව වැඩ ඉල්ලන්න පටන් ගත්තා. අපි පරණ පත්තර කොළ දීලා ඒවා ඉරලා තමුන් කැමති විදිහට සුදු කඩදාසිවල අලවන්න දුන්නා. ඔවුන් අපි බලාපොරොත්තු නොවූ විදිහට ඔවුන්ගේ අභ්‍යන්තරයේ ඇති හැඟීම් නිර්මාණ හරහා ප්‍රකාශ කරන්න පටන් ගත්තා. චිත්‍ර බෑ කියූ බොහෝ දෙනෙක් විවිධ චිත්‍ර, සංකේත රූප, සත්ව රූප ඇඳ තිබුණා. එක් කෙනෙක් ඔරුවක් ඇඳලා ‘හබලක් නැති ඔරුවක් වගේ මමත් ඔහේ පාවුණා’ කියලා ලියලා තිබුණා. තවත් කෙනෙක් අම්මාට වඳින ආකාරය චිත්‍රයට නඟලා ‘අම්මේ මට සමාවෙන්න මම ගියේ වැරදි පාරක’ කියලා ලියලා තිබුණා. ගොඩාක් අය බුද්ධ රූප, ෙජ්සු රූප අලවලා තමන්ගේ දුක කියලා තිබුණා. මේ විදිහට හැමෝගේම අභ්‍යන්තරයේ තිබුණු දුක් වේදනා, තරහ, කලකිරීම වැනි හැඟීම් අපිට පිටතට ගන්න පුළුවන් වුණා.” යනුවෙන් චිත්‍ර කලා ජ්‍යෙෂ්ඨ කථිකාචාර්ය චාල්ස් දයානන්ද පැවසුවේය.
විවිධ රෝගවලින් පෙළෙන්නන්ට ඇති වන ප්‍රධාන බාධකය වන්නේ සිත අවුල් වීම සහ පසුතැවීමයි. මෙම තත්ත්වය වඩාත් ම දක්නට ලැබෙන්නේ පිළිකා සහ හෘද රෝගින්ගෙනි. විශේෂයෙන් එවැනි රෝග වැලඳුණු අයගේ චිත්ත ස්වාභාවය සහ පසුගාමි තත්ත්වය අපට අනන්තවත් දැක ගත හැකි වී තිබේ. මෙම මානසික කඩා වැටීම රෝගය සුව නොවීමට හා උත්සන්න වීමට ඍජුවම බලපානු ඇත. ඕනෑම රෝගයක රෝගි තත්ත්වය 25%ක් වන අතර මානසික තත්ත්වය 75%ක් වන බව අද වෛද්‍යවරුන් හඳුනාගෙන තිබේ. වෛද්‍ය විද්‍යාව දියුණු යුගයක රෝග සුවපත් කිරීමට ඖෂධ සහ ශිල්ප ක්‍රම තිබුණ ද රෝගින් සුවපත් කිරීමට ඖෂධ පමණක් ප්‍රමාණවත් නැති බව වෛද්‍යවරු පවසති. ඊට රෝගියාගේ මානසික ශක්තිය ද අවශ්‍යවේ. මනස දුර්වල වූ විට හදවත දුර්වල වේ. මනස බිය වූ විට හදවත වේගයෙන් ගැහෙන්නට පටන් ගනී, රෝගින්ට ප්‍රතිකාර කිරීම සඳහා හදවත යහපත් ක්‍රියාකාරිත්වයෙන් තබා ගත යුතුය. හදවත හොඳින් තබා ගැනීමට නම් මනස ශක්තිමත් කළ යුතුය. මහරගම අපේක්ෂා රෝහලේ ළමා රෝගින් 100ක් මූලික කර ගෙන චිත්‍ර කලා අධ්‍යාපන වෘත්තිකයන්ගේ සංගමය විසින් මනෝ සායනික චිත්‍ර කලා අභ්‍යාසයක් පැවැත්වූවේ එබැවිනි.
“මහරගම පිළිකා රෝහලේ කනිෂ්ක කරුණාරත්න වෛද්‍යවරයා 2008 දී අපිට කිව්වා පිළිකාවට ගොදුරු වුණු දරුවන්ට මනෝ සායනික චිත්‍ර අභ්‍යාසයක් කරමු කියලා. ඒකට හේතුව මේ දරුවන්ට උදේ ඖෂධ එන්නත් කළාට නිසි ආකාරයට ශරීරගත නොවීම. ඖෂධ සෛල කරා ගමන් කිරීමට හොඳින් ලේ ගමනාගමනය සිද්ධ විය යුතුයි. හොඳින් ලේ ගමනාගමනය වීමට නම් මනස ශක්තිමත්ව තිබිය යුතුයි.
ඒත් මේ රෝගින් අපේක්ෂා භංගත්වයට පත්වෙලා මනසින් කඩා වැටිලා ඉන්නේ. ඒ නිසා ප්‍රතිකාරවල ක්‍රියාකාරිත්වය නිසි ආකාරයට සිද්ධ වෙන්නේ නැහැ. ඉතින් වයස අවු: 10ට අඩු ළමයි 100කට අපි මාසයක් පුරා මනෝ සායනික චිත්‍ර අභ්‍යාසය පැවැත්වුවා. අපේ චිත්‍ර අභ්‍යාසයෙන් පස්සේ ඔවුන් මුළු දවසම ප්‍රබෝධයෙන් ගත කළා. වෙනදාට වඩා එන්නත් දුන්නාට පස්සේ ක්ලාන්ත ගතියෙන් නිදිමතෙන් හිටපු ළමයා දුවගෙන ඇවිත් චිත්‍ර අඳින්න පටන් ගත්තා. වෙනදා වගේ වමනය කළෙත් නැහැ. වෛද්‍යවරුනුත් දරුවන්ගේ මේ වෙනස දැක්කා. මේ විදිහට සන්තෝෂයෙන් චිත්‍ර ඇඳපු ළමයි ටිකෙන් ටික සුවපත් වෙන්න පටන් ගත්තා. අපේ මනෝ සායනික චිත්‍ර අභ්‍යාස ප්‍රතිකාර ක්‍රමය සාර්ථක වුණා.” යනුවෙන් සිය අත්දැකීම් විස්තර කළේ චිත්‍ර කලා ජ්‍යෙෂ්ඨ කථිකාචාර්ය චාල්ස් දයානන්ද ය.
සෙල්ලම් ගෙය නමින් හැඳින්වෙන පිළිකා රෝහලේ ළමුන් සඳහා ම ගොඩ නඟා ඇති විශේෂ පරිශ්‍රය භාරව කටයුතු කරන කේ.ජී. තේජා සන්ධ්‍යා ළමුන් වෙනුවෙන් චිත්‍ර කලා අභ්‍යාස තවදුරටත් පවත්වා ගෙන යන්නේ මෙයින් සාර්ථක ප්‍රතිඵල ලබා ගත හැකි බව රුධිර පරීක්ෂණවලින් ප්‍රත්‍යක්ෂ කරගෙන ඇති නිසා ය.
ඉන් අනතුරුව 2011 වර්ෂයේ දී සබරගමුව පළාත් සභා පරිවාස කොමසාරිස් චන්ද්‍රාණි සමරකෝන්ගේ ඇරයුමකට අනුව සබරගමුව පළාත් ළමා නිවාසවල ජීවත් වන දරුවන් වෙනුවෙන් ද මනෝ සායනික චිත්‍ර කලා වැඩසටහනක් පැවැත්විණි. එය ආරම්භ කළේ නිවාස අතර චිත්‍ර නිර්මාණ තරගාවලියක් වශයෙනි. ඊට සමගාමීව දරුවන්ගේ නිර්මාණ හැකියාව වර්ධනය කිරීමේ අරමුණින් සෑම ළමා නිවාසයක ම සතියකට දින 2 බැගින් වැඩමුළු සංවිධානය කළේ බතික් කලාව, වෙස්මුහුණු කැටයම්, බිත්ති සැරසිලි වැනි නිර්මාණ කලාවන් ගැන වෘත්තීය පුහුණුවක් ද ලබා දෙමිනි. ඊට හේතු වූයේ ළමා නිවාසවල ජීවත් වන බොහෝ දරුවන් තනිකම, බලාපොරොත්තු රහිත බව කරපින්නාගෙන කල්ගත කරන බැවින් මානසික සතුට මෙන් ම ජීවිතයට අරමුණක්, අපේක්ෂාවක් ඔවුන් තුළ ඇති කිරීම චාල්ස් දයානන්ද ඇතුළු පිරිසගේ අරමුණ වීමයි.
“ළමා නිවාසවල කඳවුරුවල ජීවත් වන දරුවන්ගේ චිත්‍ර තුළින් අපට වැඩිපුර දකින්න ලැබුණේ අඳුරු වර්ණ. මෙම වර්ණවලට සුවිශේෂි වූ චරිත ශක්ති තිබෙනවා. මිනිස් සිරුරේ ලේ ගමන් කිරීම ස්නායු ක්‍රියාකාරිත්වය ආදියට වර්ණවලින් කෙරෙන බලපෑම පර්යේෂණවලින් සොයා ගෙන තිබෙනවා. ඒ නිසා වර්ණ කියන දේ ලොකු බලපෑමක් කළ හැකි ශක්තියක් බව තහවුරු වී අවසන්. වර්ණවලින් චරිත ස්වභාවය කියන්න පුළුවන්, වර්ණ මිනිස් සිරුරට බලපාන හැටි වගේම වර්ණ ප්‍රතිකාර සඳහා යොදා ගන්නා හැටි වර්ණ විද්‍යාවට ඇතුළත්.” යනුවෙන් පැහැදිලි කළේ චිත්‍ර කලා ජ්‍යෙෂ්ඨ කථිකාචාර්ය චාල්ස් දයානන්ද ය.
